Η ελληνική τηλεόραση στα πρώτα της χρόνια ήταν ελάχιστα ελληνική κι ίσως καθόλου τηλεόραση. Δεν είχε τίποτα από τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τους σημερινούς τηλεοπτικούς σταθμούς. Το πρόγραμμά της περιοριζόταν σε λίγες ώρες. Μάλιστα η ΤΕΔ που αργότερα έγινε ΥΕΝΕΔ εφάρμοζε το… τετραήμερο. Τρίτη – Πέμπτη - Σάββατο δεν λειτουργούσε.
Μέσα σε αυτό το καθεστώς ήταν δύσκολο και υπάρξουν πολλές εκπομπές. Από τις πρώτες πάντως που δημιούργησαν αίσθηση και δικαιολόγησαν τον τίτλο «τηλεόπτική εκπομπή» ήταν το «θέματα λόγου και τέχνης» από το ΕΙΡ με τη Μαρία Καραβία. Συντάκτης πολιτιστικού ρεπορτάζ στη «Καθημερινή» κατάφερε να φέρει στο στούντιο της νεοσύστατης τηλεόρασης από το 1966 προσωπικότητες της τέχνης. Πρώτος καλεσμένος στη πρεμιέρα της εκπομπής στις 15 Φεβρουαρίου 1967 ο ζωγράφος Γιάννης Σπυρόπουλος.
Η Μαρία Καραβία με καλεσμένο τον Γιάννη Τσαρούχη
Αργότερα από το στούντιο πέρασαν οι Ηλίας Βενέζης, η πριγκήπισα Ειρήνη, ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Περικλής Βυζάντιος, η Τζίνα Μπαχάουερ κ.ά. Μεγάλη στιγμή της εκπομπής η εμφάνιση της Έλλης Λαμπέτης η οποία έπαιξε και το μονόπρακτο του Ζαν Κοκτό «ανθρώπινη φωνή».
Αυτό ήταν ο πρώτο θεατρικό έργο στη μικρή οθόνη. Μάλιστα όπως γράφει η Καβαδία στο τέλος της παράστασης κανείς δεν είχε μαντήλι για να προσφέρει στη μεγάλη ηθοποιό που είχε γεμίσει δάκρυα. Όλοι είχαν χρησιμοποιήσει τα δικά τους.
Ακούστε την Έλλη Λαμπέτη στην "ανθρώπινη φωνή"
Η εκπομπή λίγο μετά το πραξικόπημα κόπηκε. Το δεύτερο μονόπρακτο που παρουσίασε η ελληνική τηλεόραση ήταν το «αυτός και το παντελόνι του» του Ιάκωβου Καμπανέλη με τον Βασίλη Διαμαντόπουλο.
Τα πρώτα δύο χρόνια, αυτά της πειραματικής λειτουργίας στη τηλεόραση βρίσκουμε τις εκπομπές. Όλες επειδή δεν υπήρχε βίντεο και μεταδιδόντουσαν ζωντανές διαρκούσαν 15’:
Στο ΕΙΡ
«Από τη μεγάλη οθόνη στη μικρή» σε παρουσίαση Ίωνα Νταϊφά. Μεταδιδόταν κάθε Κυριακή και παρουσίαζε συνήθως τις κινηματογραφικές ταινίες που έπαιρναν το δρόμο για τις κινηματογραφικές αίθουσες.
«Ματιές στα σπορ». Κάθε Δευτέρα ο Γιάννης Διακογιάννης παρουσίαζε στιγμιότυπα από τους αγώνες της Κυριακής. Είναι ο πρόγονος της σημερινής αθλητικής Κυριακής. Η πρεμιέρα της ήταν στις 27 Μαίου 1966.
«Κουκλοθέατρο». Η Ελένη Θεοχάρη Περράκη έγραφε τις περιπέτειες του Μπάρμπα Μυτούση και του Κλούβιου με τη Σουβλίτσα τα δύο σκανταλιάρικα ανιψιά του. Οι μαριονέτες ήταν του Κουκλοθεάτρου Αθηνών.
«Τέχνη και Λόγος». Κάθε Τετάρτη με την Ελένη Κυπραίου. Ήταν η εκπομπή που διαδέχτηκε το «θέματα λόγου και τέχνης» της Μαρίας Καραβία.
«Λίγο απ’ όλα». Κάθε Τετάρτη. Φιλμάκια ανάλαφρα από τη διεθνή επικαιρότητα στην εκπομπή που αργότερα ανέλαβε ο Φρέντυ Γερμανός και ονομάστηκε «Καλειδοσκόπιο».
«Για σας κυρία μου», κάθε Πέμπτη με την Έλλη Ευαγγελίδη. Η πρώτη εκπομπή για τη σύγχρονη γυναίκα που αργότερα μεταφέρθηκε στην ΥΕΝΕΔ και κράτησε πολλά χρόνια.
«Σπεύδε βραδέως», κάθε Παρασκευή, εκπομπή για το αυτοκίνητο που παρουσίαζε ο Χρήστος Ράπτης.
«Ο Καραγκιόζης», κάθε Σάββατο από τον Ευγένιο Σπαθάρη.
«Από τον κόσμο της επιστήμης» με τον Κωστή Μεραναίο.
Στην ΤΕΔ βρίσκουμε τις εκπομπές
«Ματιές στα σπορ» κάθε Κυριακή στις 21.15 με τους Βασίλη Γεωργίου και Στάθη Γαβάκη. Η εκπομπή παρουσίαζε κινηματογραφημένα στιγμιότυπα από τον σημαντικότερο αγώνα πρωταθλήματος που γινόταν στην Αθήνα.
«Μαθήματα Αγγλικής» με τον Μιχάλη Χατζηπανταζή. Κάθε Δευτέρα (δι’ αρχαρίου) και Παρασκευή (δια προχωρημένους)
«Το θέατρο στην τηλεόραση», κάθε Δευτέρα με την Τατιάνα Μαμάκη. Η τηλεοπτική μεταφορά της γνωστής ραδιοφωνικής εκπομπής.
«Υγεία, μόδα, ομορφιά» με τον Τάκη Καβαλιεράτο κάθε Δευτέρα. Όσοι έχετε δει τη Λούφα και Παραλλαγή του Περράκη σίγουρα τον έχετε αναγνωρίσει.
«Ο κόσμος του πνεύματος και της τέχνης», κάθε Τετάρτη, με τον Δημήτρη Λαζογιώργο Ελληνικό, ο οποίος θύμιζε τις μεγάλες στιγμές του έθνους. Στην ουσία ήταν μια ομιλία δέκα-δεκαπέντε λεπτών που διανθιζόταν από κάποιες φωτογραφίες ή γκραβούρες.
«Η εκπομπή της αστυνομίας πόλεων» κάθε Τετάρτη. Η πρώτη από τις εκπομπές των σωμάτωνα ασφαλείας και των τριών όπλων για τις οποίες θα γράψουμε στο μέλλον αναλυτικότερα.
«Ο Χορός» με την Ελένη Πανουσοπούλου κάθε Παρασκευή.
Φυσικά υπήρχαν και τα δελτία ειδήσεων. Στο ΕΙΡ η «Ηχω των Γεγονότων» και στην ΤΕΔ η «ελληνική και ξένη επικαιρότητης». Η πρώτη μεταδιδόταν στις 19.15 και η δεύτερη στις 21.15. Πρώτος παρουσιαστής της «Ηχούς» ήταν ο Βασίλης Παπαθανασόπουλος. Τον ακολούθησαν οι Κώστας Σισμάνης, ο οποίος στη διακτακτορία μεταπήδησε στην ΥΕΝΕΔ και ο Φρέντυ Γερμανός.
Παρασκευή 29 Φεβρουαρίου 2008
οι πρώτες εκπομπές της τηλεόρασης
Ο βαρόνος (The Baron)
Το 1962 η αγγλική ITC άρχισε να γυρίζει για την τηλεόραση τις περιπέτειες του Σάϊμον Τέμπλαρ, γνωστού ως Αγίου από τα μυθιστορήματα του Λέσλι Τσάρτερς. Η επιτυχία ήταν μεγάλη τόσο στην Αγγλία, όσο και στις ΗΠΑ. Το 1966 φαινόταν να κλείνει ο κύκλος της σειράς. Οι Αμερικανοί ήθελαν πλέον έγχρωμα προγράμματα και το Άγιος ήταν ασπρόμαυρος. Οι παραγωγοί σκέφτηκαν ότι ήταν ευκαιρία να αξιοποιήσουν τον Ρότζερ Μουρ σε μια άλλη σειρά με τίτλο «ο βαρόνος». Η ιδέα ήταν πάλι του Λέσλι Τσάρτερς ο οποίος το 1937 είχε γράψει το “Meet the Baron” με το ψευδώνυμο Άντονι Μόρτον. Ενώ όλα ήσαν έτοιμα το αμερικάνικο δίκτυο NBC αποφάσισε να χρηματοδοτήσει νέα επεισόδια του Αγίου σε χρώμα. Οι παραγωγοί αποφάσισαν να υλοποιήσουν το σχέδιό τους και χρησιμοποίησαν αντί του Ρότζερ Μουρ τον Στίβ Φόρεστ στο ρόλο του κοσμοπολίτη εμπόρου έργων τέχνης που στην ουσία ήταν πράκτορας της Αγγλικής αντικατασκοπίας. Η σειρά ήταν η πρώτη έγχρωμη της Αγγλικής τηλεόρασης. Παρ’ όλα αυτά δεν είχε την επιτυχία που ανέμεναν. Γυρίστηκαν τα 30 επεισόδια της πρώτης χρονιάς και δεν συνεχίστηκε. Αιτία οι χαμηλές θεαματικότητες στις ΗΠΑ στο ABC το οποίο πρόβαλε μόλις 14 επεισόδια. Στην Αγγλία προβλήθηκε από το ATV.
Η ελληνική τηλεόραση παρ’ όλα αυτά πρόβαλε τον «βαρόνο» με μόλις ένα χρόνο καθυστέρηση. Το τελευταίο του επεισόδιο προβλήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 1968 για να δώσει τη θέση του στο «Είμαι κατάσκοπος» (βλέπε http://historytv.blogspot.com/2008/02/i-spy.html)
Δείτε τους τίτλους αρχής
Τα επεισόδια της σειράς. Η χρονολογία αφορά τη προβολή του επεισοδίου από το αγγλικό ATV.
1.Diplomatic Immunity (28/9/1966)
2.Epitaph for a Hero (5/10/1966)
3.Something for a Rainy Day (12/10/1966)
4.Red Horse, Red Rider (19/10/1966)
5.Enemy of the State (26/10/1966)
6.Masquerade (1) (2/11/1966)
7.The Killing (2) (9/11/1966)
8.The Persuaders (16/11/1966)
9.And Suddenly You're Dead (23/11/1966)
10.The Legions of Ammak (30/11/1966)
11. Samurai West (7/12/1966)
12. The Maze (14/12/1966)
13. Portrait of Louisa 21/12/1966)
14. There's Someone Close Behind You (28/12/1966)
15. Storm Warning (1) (4/1/1967)
16. The Island (2) (11/1/1967)
17. Time to Kill (18/1/1967)
18. A Memory of Evil (25/1/1967)
19. You Can't Win Them All (1/2/1967)
20. The High Terrace (8/2/1967)
21. The Seven Eyes of Night (15/2/1967)
22. Night of the Hunter (22/2/1967)
23. The Edge of Fear (1/3/1967)
24. Long Ago and Far Away (8/3/1967)
25. So Dark the Night (15/3/1967)
26. The Long, Long Day (22/3/1967)
27. Roundabout (29/3/1967)
28. The Man Outside (5/4/1967)
29. Countdown (12/4/1967)
30. Farewell to Yesterday (19/4/1967)
Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2008
Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2008
είμαι κατάσκοπος (I spy)
Ένα από τα πρώτα αμερικάνικα σήριαλ που προβλήθηκε στις λίγες τηλεοπτικές οθόνες το 1968 ήταν η σειρά «Είμαι κατάσκοπος» του NBC. Μια κατασκοπευτική σειρά με τους καλούς αμερικανούς που κυνηγούν τους κακούς σοβιετικούς κατά τα πλαίσια των κατασκοπευτικών ιστοριών της εποχής.
Η πρωτοτυπία της σειράς ήταν ότι οι ιστορίες ήταν διανθισμένες με χιούμορ. Στις ΗΠΑ προβλήθηκε σε τρεις σεζόν (1965-68) σε 82 επεισόδια.
Το ενδιαφέρον είναι ότι η σειρά γυρίστηκε σε πολλές χώρες μακριά από τις ΗΠΑ. Η πρώτη σεζόν γυρίστηκε στο Χονκ Κονγκ και την Ιαπωνία, η δεύτερη στην Ιταλία, την Ισπανία και κάποια επεισόδια της τρίτης στην Ελλάδα όπως φανερώνουν και οι τίτλοι των επεισοδίων (Let's Kill Karlovassi, Philotimo κ.α).
Υπόθεση: Ένας επαγγελματίας τενίστας, ο Αλεξάντερ Σκοτ, χρησιμοποιεί την ιδιότητά του για να γυρίσει τον κόσμο και να φέρει σε πέρας κάποιες δύσκολες υποθέσεις που του έχει αναθέσει η υπηρεσία του. Στη πραγματικότητα είναι κατάσκοπος και μαζί με τον προπονητή του Τσέλι Ρόμπινσον βοηθούν το καλό να θριαμβεύσει.
Info: Ο Μπιλ Κρόσμπι υποδύεται τον τενίστα και ο Ρόμπερτ Καλπ τον προπονητή του. Ο Κρόσμπι κέρδισε τρία συνεχόμενα βραβεία έμι για το ρόλο του (1966,67,68). Τα επεισόδια που γυρίστηκαν στην Ελλάδα προβλήθηκαν από το τότε ΕΙΡ. Το 1994 (3 Φεβρουαρίου) προβλήθηκε σε μορφή τηλεταινίας το «Είμαι κατάσκοπος – η επιστροφή»
Δέίτε ένα απόσπασμα από τη σειρά στο http://www.youtube.com/watch?v=Btz3KdGritc
Η λίστα των επεισοδίων
1η περίοδος
1... So Long, Patrick Henry (15/9/1965)
2... A Cup Of Kindness (22/9/1965)
3... Carry Me Back To Old Tsing-Tao (29/9/1965)
4... Chrysanthemum (6/10/1965)
5... Dragon's Teeth (13/10/1965)
6... The Loser (20/10/1965)
7... Danny Was A Million Laughs (27/10/1965)
8... The Time Of The Knife (3/11/1965)
9... No Exchange On Damaged Merchandise (10/11/1965)
10. Tatia (17/11/1965)
11. Weight Of The World (1/12/1965)
12. Three Hours On A Sunday (8/12/1965)
13. Tigers Of Heaven (15/12/1965)
14. Affair In T'Sien Cha (29/12/1965)
15. The Tiger (5/1/1966)
16. The Barter (12/1/1966)
17. Always Say Goodbye (26/1/1966)
18. Court Of The Lion (2/2/1966)
19. Turkish Delight (9/2/1966)
20. Bet Me A Dollar (16/2/1966)
21. Return To Glory (23/2/1966)
22. The Conquest Of Maude Murdock (2/3/1966)
23. A Day Called Jaguar (9/3/1966)
24. Crusade To Limbo (23/3/1966)
25. My Mother, The Spy (30/3/1966)
26. There Was A Little Girl (6/4/1966)
27. It's All Done With Mirrors (13/4/1966)
28. One Thousand Fine (27/4/1966)
2η περίοδος
29. So Coldly Sweet (14/9/1966)
30. Lori (21/9/1966)
31. Sophia (28/9/1966)
32. Vendetta (5/10/1966)
33. A Gift From Alexander (12/10/1966)
34. Trial By Treehouse (19/10/1966)
35. Sparrowhawk (26/10/1966)
36. Will The Real Good Guys Please Stand Up? (2/11/1966)
37. Bridge Of Spies (9/11/1966)
38. One Of Our Bombs Is Missing (16/11/1966)
39. To Florence With Love, Part 1 (23/11/1966)
40. To Florence With Love, Part 2 (30/11/1966)
41. Lisa (7/12/1966)
42. Little Boy Lost (14/12/1966)
43. Father Abraham (21/12/1966)
44. Rome... Take Away Three (28/12/1966)
45. Tonia (4/1/1967)
46. Child Out Of Time (11/1/1967)
47. The Trouble With Temple (25/1/1967)
48. The War Lord (1/2/1967)
49. A Rome With A Rack (8/2/1967)
50. Mainly On The Plains (22/2/1967)
51. Get Thee To A Nunnery (1/3/1967)
52. Blackout (8/3/1967)
53. Magic Mirror (15/3/1967)
54. Night Train To Madrid (22/3/1967)
55. Casanova From Canarsie (29/3/1967)
56. Cops And Robbers (12/4/1967)
3η περίοδος
57. Let's Kill Karlovassi (11/9/1967)
58. The Beautiful Children (18/9/1967)
59. Laya (25/9/1967)
60. The Medarra Block (2/10/1967)
61. Philotimo (9/10/1967)
62. The Honorable Assassins (16/10/1967)
63. Now You See Her, Now You Don't (23/10/1967)
64. Red Sash Of Courage (30/10/1967)
65. The Seventh Captain (13/11/1967)
66. Apollo (20/11/1967)
67. Oedipus At Colonus (27/11/1967)
68. The Lotus Eater (11/12/1967)
69. An American Empress (25/12/1967)
70. Home To Judgment (8/1/1968)
71. Anyplace I Hang Myself Is Home (15/1/1968)
72. Tag, You're It (22/1/1968)
73. A Few Miles West Of Nowhere (29/1/1968)
74. This Guy Smith (5/2/1968)
75. Turnabout For Traitors (19/2/1968)
76. Happy Birthday... Everybody (26/2/1968)
77. Shana (4/2/1968)
78. The Name Of The Game (11/3/1968)
79. Suitable For Framing (25/3/1968)
80. The Spy Business (1/4/1968)
81. Carmelita Is One Of Us (8/4/1968)
82. Pinwheel (15/4/1968)
* στην παρένθεση οι ημερομηνίες προβολής από το ΝΒC.
σας παρατάω και φεύγω
Στις μέρες μας το να πετάει ένας πανελίστας το μικρόφωνο δεν είναι κάτι σπάνιο. Ο πρώτος καυγάς στα πλατώ της τηλεόρασης έγινε στις αρχές της δεκαετίας του ’70. Το τότε ΕΙΡΤ είχε την εκπομπή «πρόσκληση σε γεύμα», μια εξωτερική παραγωγή του Σπύρου Σπυρίδη που παρουσίαζε η γυναίκα του εκφωνήτρια της ΥΕΝΕΔ Εύη Ιωαννίδου και η ηθοποιός Βίρνα Νιαβή. Το ντεκόρ της εκπομπής ήταν ένα εστιατόριο πολυτελείας όπου οι καλεσμένοι έτρωγαν –το φαγητό ερχόταν στο στούντιο από το Floca – και συζητούσαν. Σε μια τέτοια συζήτηση, το 1973 (20 Μαρτίου) τα αίματα άναψαν. Καλεσμένοι ο σκηνοθέτης Κώστας Καραγιάννης και ο Δημήτρης Κολλάτος που έκανε καριέρα στη Γαλλία. Κουβέντα στη κουβέντα τα πνεύματα άναψαν και έκπληκτοι οι τηλεθεατές ανακάλυψαν τον τηλεοπτικό καυγά.
Το σχετικό απόσπασμα δεν έχει διασωθεί, αλλά μοιάζει με φιλική κόντρα μπροστά σε αυτά που γίνονται στις μέρες μας.
Αυτός όμως ο καυγάς ήταν αρκετό να γίνει θέμα συζήτησης στην Αθήνα και νούμερο στις επιθεωρήσεις της εποχής.
Λίγο αργότερα η εκπομπή πιστώθηκε άλλη μια επιτυχία. Σε ένα ντέρμπι Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού ο Βασίλης Κωνσταντίνου, τερματοφύλακας των «πρασίνων» και ο Τάκης Συνετόπουλος, αμυντικός των «ερυθρόλευκων» κυνηγιόντουσαν μέσα στο Στάδιο Καραϊσκάκη κι η τηλεόραση έδειχνε ζωντανά το ματς και φυσικά το κυνηγητό τους. Ο Χρήστος Ράπτης, γνωστός αθλητικός συντάκτης της εποχής και εξαιρετικός ρεπόρτερ, έφερε και τους δύο στο στούντιο χωρίς να γνωρίζει ο ένας την παρουσία του άλλου. Κι οι δύο συνέχισαν τον καυγά πριν ζητήσουν να σταματήσει η βιντεοσκόπηση. Όχι δεν κυνήγησε ο ένας τον άλλο στο στούντιο που ήταν έτσι κι αλλιώς μικρό για τέτοιες επιδόσεις. Σήμερα πάντως οι δυό τους είναι πολύ καλοί φίλοι.
Δείτε την επεισοδιακή αποχώρηση του Χατζηστεφάνου από εκπομπή του Μάκηhttp://www.youtube.com/watch?v=aHDreqsuxO4
Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2008
η πρώτη τηλεοπτική εμπειρία και ο Γιάννης Διακογιάννης
Κι όχι μόνο είδε τους αγώνες, αλλά έγραψε και τις εντυπώσεις του στην εφημερίδα στην οποία εργαζόταν τότε, την "Αθλητική Ηχώ". Αυτές οι ανταποκρίσεις μπορούν να χαρακτηριστούν στις μέρες μας ντοκουμέντα.
Πριν τις διαβάσουμε κάποια στοιχεία για το πρώτο τηλεοπτικό Μουντιάλ.
Η Eurovision είχε ιδρυθεί εκείνη τη χρονιά και έντεκα ακόμη χώρες εκτός την Ελβετία έβλεπαν τους αγώνες. Ήταν οι Μ.Βρετανία, Γερμανία, Γαλλία, Αυστρία, Ιταλία, Ολλανδία, Βέλγιο, Δανία, Σουηδία, Ισπανία και Λουξεμβούργο. Μόνο στη Γαλλία στη διάρκεια της διοργάνωσης πουλήθηκαν 250.000 τηλεοπτικοί δέκτες. Κανείς όμως δεν μπορούσε να φανταστεί αυτό που θα ακολουθούσε.
Ο Γιάννης Διακογιάννης, ο άνθρωπος που από τη δεκαετία του ’60 μας μύησε στο Παγκόσμιο Κύπελλο το 1954 και είδε ως τηλεθεατής τους αγώνες στη Γαλλία. Βρισκόταν στη Γαλλία για σπουδές, τον συνεπήρε όμως η δημοσιογραφία. Εργαζόταν στη «Λ’ εκίπ» κι έστελνε ανταποκρίσεις στην «Αθλητική Ηχώ». Σχεδίαζε να πάει στην Ελβετία, αλλά τελικά έμεινε στη Γαλλία και είδε τα ματς στη τηλεόραση. Τις εντυπώσεις του τις κατέγραψε σε δύο ανταποκρίσεις που εκτός από το κλίμα της εποχής μας δίνουν και χρήσιμα στοιχεία για το πως η Γαλλική τηλεόραση μετέδιδε τους αγώνες. Με τα λάθη, τις διακοπές κι όλα τα σχετικά. Αξίζει να τις παρουσιάσουμε. Στο κείμενο διατηρήσαμε την ορθογραφία της εποχής, αλλά και τα ονόματα κάποιων ποδοσφαιριστών όπως τα έγραφαν οι εφημερίδες της εποχής:
Ο ΜΟΝΙΜΟΣ ΕΙΣ ΠΑΡΙΣΙΟΥΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΗΣ ΜΑΣ κ.ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΙΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΣ ΓΡΑΦΕΙ:
ΠΑΡΗΚΟΛΟΥΘΗΣΑ ΔΕΚΑ ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΧΑΡΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΙΝΘαυμάσια τα αστέρια Σιαφφίνο, Κοκσις, Αντράντε, Ζουλίνιο, Μπεάρα, Μάθιους, Μποτζικ. Πούσκας και έζησα τις τραγικώτερες στιγμές της πανωλεθρίας της Βούντερτημ
Καλυτέρα ομάδα ήτο: η Ουγγρική, με 2αν την Βραζιλία και 3η την Ουρουγουάη
ΠΑΡΙΣΙΟΙ – Όταν έφτασα στο Παρίσι, προερχόμενος από την Αθήνα, είχα βάλει μέσα στο μυαλό μου να πάω στην Ελβετία για να παρακολουθήσω τους αγώνας του 5ου Παγκοσμίου Κυπέλλου! Αλλά ενώ ήμουν αποφασισμένος για το εν λόγω ταξίδι, συνάντησα μία ημέρα στα αποδυτήρια του σταδίου «Παρκ ντε Πρενς» τον φίλον μου δεξιόν χαφ της Παρισινής ομάδος «Ρασίνγκ», Αλμπέρ Ντυμπέγκ. Του εξέθεσα το προβλεπόμενο ταξίδι και εκείνος τότε μου είπε: «Δεν καταλαβαίνω γιατί θες να δώσης 40.000 φράγκα για να πας στην Ελβετία, αφού μπορής να έρθης κάθε μέρα στο σπίτι μου και να δούμε μαζί το παιχνίδι της ημέρας από την τηλεόρασι».
Η ιδέα ήταν εξαιρετική, σκέφθηκα κι έτσι, χάρις στον Ντυμπέγκ παρακολούθησα δέκα αγώνες του Κυπέλλου Ζυλ Ριμέ, χωρίς να ξοδέψω ούτε ένα φράγκο και ξαπλωμένος στην πολυθρόνα!
Πράγματι κάθε απόγευμα πήγαινα στο σπίτι του φίλου μου Ντυμπέργκ, όπου με τους λοιπούς συμπαίκτας του της Ρασίνγκ Σιζοσκί, Κουρτώ, Τορρίς, Κυρίλ και τον Βραζιλιάνο Αμάλφι παρηκολούθησα τις περιπέτειες του 5ου Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ούτως είδα 10 εν λόγω αγώνας, τους κάτωθι:
- Γιουγκοσλαβία – Γαλλία (1-0)
- Αγγλία – Βέλγιον (4-4)
- Ουρουγουάη – Σκωτία (7-0)
- Ουγγαρία – Γερμανία (8-3)
- Ελβετία – Ιταλία (4-1)
- Ουρουγουάη – Αγγλία (4-2)
- Ουγγαρία – Βραζιλία (4-2)
- Γερμανία – Αυστρία (6-1)
- Αυστρία – Ουρουγουάη (3-1),
Και τον τελικόν Γερμανία – Ουγγαρία (3-2)
Έτσι είδα όλα τα καλύτερα παιχνίδια της ημέρας πλην της συναντήσεως Ουγγαρίας – Ουρουγουάης (4-2) στα ημιτελικά διότι η τηλεόρασις, ή μάλλον ο πομπός ήτο τοποθετημένος εις Βασιλείαν (Μπαλ). Δια τον λόγον αυτόν είδα συνεχώς από την 17ην Ιουνίου έως την 30η Ιουνίου όλα τα παιχνίδια που εγίνοντο εις την Βασιλείαν. Κι όπως γινόταν στη Μπαλ κάθε μέρα αγώνας τους παρηκολούθησα όλους.
Μπορώ να πω ότι ικανοποιήθηκα σχεδόν πλήρως από την τηλεόρασιν. Φυσικά δεν έβλεπα καθαρά, όπως εάν ήμουν στο γήπεδο, αλλά διέκρινα πάντοτε τους παίκτας τη βοηθεία άλλωστε του σχολιαστού. Μάλιστα ενθυμούμαι, ότι ο εν λόγω σχολιαστής υπέπεσεν εις ένα σφάλμα κατά τη συνάντησιν Γερμανίας – Αυστρίας (6-1), ότε ανήγγειλεν, ότι οι Γερμανοί έπαιξαν με άσπρη φανέλλα και οι Αυστριακοί με πράσινη. Εγώ όμως αμέσως αντελήφθην το σφάλμα διότι διέκρινα τους Χάναπι, Ότσβιρκ, Στόγιασπαλ και τους λοιπούς που φορούσαν λευκή! Σε λίγα λεπτά όμως ο ραδιοσχολιαστής εζήτησε συγνώμη δια το αρχικόν του σφάλμα, λέγοντας ότι η Γερμανία παίζει με πράσινη φανέλλα και ουχί η Αυστρία. Τέλος πάντων.
Όλοι οι αγώνες που είχα την τύχη να παρακολουθήσω υπήρξαν αρκετά ενδιαφέροντες, πλην της συναντήσεως Ουρουγουάης – Σκωτίας (7-0), Ουγγαρίας – Γερμανίας (8-3) και κατά το β’ ημίχρονον της συναντήσεως Γερμανίας – Αυστρίας (6-1).
Πράγματι και εις τους τρεις ως άνω αγώνας η υπεροχή των νικητριών ομάδων εφάνη καθαρή εξ αρχής. Μάλιστα αν οι Σκώτοι και οι Γερμανοί ηγωνίσθησαν μέχρι το 90ο κατά των Ουρουγουανών και Ούγγρων οι Αυστριακοί εις τα ημιτελικά υπήρξαν πράγματι άξιοι λύπης και οίκτου και μετά το τρίτο γκολ του Φριτς Βάλτερ από πέναλτυ κατέθεσαν τα όπλα. Πράγματι, στο παιχνίδι αυτόλυπήθηκα τους Βιεννέζους. Εκτός του Τσέμαν που υπήρξε αρνητικό στοιχείο και που σε κάθε επίθεση των Γερμανών έχανε τα νερά του, οι Οτσβιρκ, Χάναππι, Στόγιασπαλ και Χάππελ δεν μου θύμισαν τίποτε από αυτούς που είχα δη στην Αθήνα.
Αλλά ας έλθω εν μέρει στα 10 παιχνίδια που παρηκολούθησα.
Η πρώτη συνάντησις ήταν μεταξύ Γιουγκοσλαβίας και Γαλλίας. Οι φίλοι μου οι Γάλλοι με απογοήτευσαν. Τους δώθηκαν ευκαιρίες να σημειώσουν τέρμα, αλλά με κεφαλιά του Ντερέντρ και ένα γυριστό ψαλίδι του χαφ Μαρσέλ κτύπησαν στον στύλο. Αντιθέτως οι Γιουγκοσλάβοι χωρίς να πραγματοποιήσουν ένα μεγάλο παιχνίδι εκέρδισαν με ένα γκολ του Μιλουτίνοβιτς και κατόπιν κράτησαν το σκορ χάρις εις τον εκπληκτικόν Μπεάρα και την συμπαγή άμυνα όπου τα 1,92μ. του Χόρβατ εστάθηκαν ικανά να αποκρούσουν κάθε ενέργεια της γαλλικής ομάδος, η οποία επαναλαμβάνω έπαιξε χωρίς μπρίο και τακτική.
Την επομένη στη Βασιλεία η Αγγλία προηγούμενη με 3-1, επαναπαύθη στα 3 τέρματα και οι Βέλγοι που δεν καταθέτουν τα όπλα, ισοφάρισαν (3-3). Η παράτασις δεν μετεδόθη από την τηλεόρασι.
Την 20ην Ιουνίου πάλιν στη Βασιλεία η Ουγγαρία με 10 παίκτας κατά το β’ ημίχρονο, λόγω τραυματισμού του Πούσκας από τον ξακθομάλλην Λίμπριχ, έπαιξε όπως ήθελε την Γερμανική ομάδα η οποία ηγωνίσθη με 5 αναπληρωματικούς.
Πάλιν, στην Βασιλεία την 23ην Ιουνίου η Ελβετία με ένα καταπληκτικό παιχνίδι, εσάρωσε την Ιταλία (4-1), η οποία ηγωνίσθη χωρίς τακτικήν και συνδιασμούς. Οι Ιταλοί προσεπάθουν πάντοτε να εισδύσουν από το κέντρον της Ελβετικής αμύνης και το σφάλμα τούτο τους έφερε την ήττα. Οι Ελβετοί και οι Βέλγοι εφάνησαν καθ’ όλον το τουρνουά ως οι πιο μαχητικοί αγωνισταί. Χάρις στον δυναμισμόν και την πεποίθησίν τους κατόρθωσαν να παίξουν πιο ισχυρά συγκροτήματα, όπως την Αγγλία και την Ιταλία. Ένα εύγε τους αξίζει!!
Και φθάνω στα προημιτελικά. Απ’ αυτά είδα δύο. Την 27ην Ιουνίου εις Βέρνην όπου οι Ούγγροι πιο συμπαγείς, εκέρδισαν καθαρά τους Βραζιλιάνους με 4-2. Στο παιχνίδι αυτό οι Βραζιλιάνοι μου προκάλεσαν μια εξαιρετική εντύπωσι. Όλοι τους διαθέτουν μίαν ατομικήν τεχνικήν κατάρτισιν άριστην. Παίκτας σαν τους Ζουλίνχο, Ντίντι, Μπάουερ και Πινχέϊρο «ζογκλάρουν» τη μπάλλα σαν να ήσαν στο τσίρκο!
Αλλά οι Ούγγροι πιο ρεαλιστές τους αντιμετώπισαν με ψυχραιμίαν και χάρις εις τον Κόκσιτς τους εκέρδισαν. Δυστυχώς το παιχνίδι αυτό εξετραχύνθη και είδα τον Ουμπέριο να κλωτσά τα πόδια του Τζίμπορ και τον Μπάουερ να γρονθοκοπείται με τον βουλευτή Μπόζικ! Ο Αγγλος διαιτητής δεν ήξερε τι να κάνη, ενώ οι θεαταί «ούρλιαζαν» πραγματικά!
Η άλλη συνάντησις των προημιτελικών μεταξύ Ουρουγουάης και Αγγλίας ήταν πιο ήσυχη, αλλά δεν ήταν ένας μεγάλος αγών. Οι Ουρουγουανοί έπαιξαν καλύτερα, ενώ οι Αγγλοι έχασαν ευκαιρίες αγωνιζόμενοι πάντοτε χωρίς μπρίο και εκλέμψεις, τρομερά μονότονα, όπως συνήθως, και αργά.
Την 30ην Ιουνίου είδα τον ημιτελικό Γερμανία – Αυστρία. Παρά πάσαν προσδοκίαν, οι Γερμανοί κατετρόπωσαν μίαν Αυστριακήν ενδεκάδα, που ήταν η σκιά του λαμπρού συγκροτήματος των προηγούμενων ημερών. Οι Γερμανοί είναι παίκται γρήγοροι , δυναμικοί και αποτελούν ένα θαυμάσιον «μπλοκ». Η μεγάλη διαφορά τερμάτων οφείλεται κατά πολύ στον Τσέμαν που την ημέρα εκείνη δεν ήταν παρά ένας τραυματισμένος και κακόμοιρος «τίγρης».
Δια την γ’ θέσιν της κατατάξεως οι Αυστριακοί επεβλήθησαν των Ουρουγουανών στη Ζυρίχη με 3-1. Οι Ουρουγουανοί έπαιξαν χλιαρά και εφάνησαν κουρασμένην από την συνάντησιν με τους Ούγγρους στα ημιτελικά.
Τέλος, η μεγάλη μέρα του τελικού έφθασε. Όπως ξέρετε το φαβορί η Ουγγαρία, ηττήθη από την Γερμανίαν. Οι παίκται της τελευταίας ήσαν εξαιρετικοί καθ’ όλον το διάστημα του αγώνος. Ηττώμενοι με 2-0 κατώρθωσαν και ισοφάρισαν και 5’ προ της λήξεως του αγώνος επέτυχαν δια του Ρανχ το νικητήριο τέρμα. Έκτοτε περιωρίσθησαν εις άμυνα και διετήρησαν ούτω την νίκην, κατακτώντας το Κύπελλο από τα χέρια του κ.Ζυλ Ριμέ.
Ασχέτως της εξαιρετικής εμφανίσεως των Γερμανών δύναμαι να πω ότι οι ομάδες της Ουγγαρίας, της Βραζιλίας και της Ουρουγουάης μου αφήκαν στο σύνολον καλυτέρας εμφανίσεις από το συγκρότημα του Φ.Βάλτερ!
Οι Βραζιλιάνοι ιδίως, επαναλαμβάνω, ότι υπήρξαν εξαιρετικοί και αν ηγωνίζοντο περισσότερον ομαδικά θα εκέρδιζαν ίσως το Κύπελλον.
Ούτω παρηκολούθησα όλες τις ομάδες πλην της Τσεχοσλοβακίας, Τουρκίας, Ν.Κορέας και Μεξικού. Συνεπώς θα μπορέσω να κατατάξω τους καλυτέρους παίκτας που παρηκολούθησα στους 10 αγώνας:
Από τους τερματοφύλακας διέκρινα κατά πρώτον τους Μπεάρα (Γιουγκοσλαβία) και Παρλιέ (Ελβετία) και κατά δεύτερον λόγον τους Σμιτ (Αυστρία), Γκρόσιτς (Ουγγαρία), Μάσπολι (Ουρουγουάη). Αντιθέτως εφάνησαν εκτός φόρμας οι Μέρρικ (Αγγλία), Καστίλχο (Βραζιλία) και ιδίως ο Τσέμαν (Αυστρία), ο χειρότερος όλων!
Από τους ακραίους μπακ οι πιο σταθεροί ήσαν οι Νέϋρυ (Ελβετία), Ντζ.Σάντος (Βραζιλία), Πόζιπαλ (Γερμανία) και καλύτερος όλων με 2 κλάσεις διαφορά ο μελαμψός Ουρουγουανός Βίκτωρ Αντράντε. Υστέρησαν οι Χάναππι (Αυστρία), Μπουζάνσκυ (Ουγγαρία) και Μπρύν (Αγγλία).
Ο καλύτερος σέντερ μπακ ήτο κατά κοινή ομολογία ο Βραζιλιάνος Πινχέϊρο, πραγματικός ακροβάτης κι έπεται ο υπερδυναμικός Λίμπριχ και ο Σκώτος Ντάβιντσον. Αρκετά καλοί οι Χάππελ (Αυστρία), Ζονκέ (Γαλλία), Καρρέ (Βέλγιον) και Χόρβατ (Γιουγκοσλαβία) και Σάντα Μαρία (Ουρουγουάη).
Οι καλύτεροι ακραίοι μέσοι κατά σειράν μου εφάνησαν οι Μπόζικ (Ουγγαρία), Τσαϊκόφσκι (Γιουγκοσλαβία), Οτσβιρκ (Αυστρία), Μπάουερ και Μπρανταοζίνχο (Βραζιλία), Νέστι (Ιταλία), Ζακαρίας (Ουγγαρία) και Κόλλερ (Αυστρία). Καλοί επίσης οι Βαρέλα (Ουρουγουάη), Ράϊτ (Αγγλία), Νέρι (Ιταλία) και Εκέλ (Γερμανία).
Και έρχομαι στους κυνηγούς:
Εξω δεξιά: Ο Βραζιλιάνος Ζουλίνχο ήταν ο καλύτερος αναμφιβόλως με δεύτερον τον Ουρουγουανόν Αμπάντιε, τρίτον τον αγέραστον Μάθιους (Αγγλία) και τον ταχύν Ραχν (Γερμανία).
Μέσα δεξιά: Υπ’ αριθ. 1 ο Κόκσιτς, με το «χρυσό» κεφάλι και πρώτος σκόρερ του Κυπέλλου. Έπονται οι Ντίντι (Βραζιλία), Αμπροίς (Ουρουγουάη), Μόρλοκ (Γερμανία), Βουλάντεν (Ελβετία).
Σέντερ φορ: Εδώ ο Χιντεγκούτι (Ουγγαρία) και ο Γερμανός Ότμαρ Βάλτερ διεκδικούν την πρώτην θέσιν. Ακολουθούν ο σκόρερ Ούγκι (Ελβετία), Μίτιτς (Γιουγκοσλαβία), Στόγιασπαλ (Αυστρία).
Μέσα αριστερά: Ο Ουρουγουανός Σιαφφίνο παίρνει την α’ θέσι. Ο Πούσκας έπαιξε μόνον τρία παιχνίδια και στον τελικόν δεν εφάνη τόσο τρομερός αναρρώσας μόλις από το τραύμα του. Διεκρίθησαν εις την θέσιν αυτήν επίσης και οι Μάλλαμαν (Ελβετία), Ανούλ (Βέλγιο), Προμστ (Αυστρία), Βούκας (Γιουγκοσλαβία) και ο πολύς Φ.Βάλτερ, ο «μαέστρος» της γερμανικής ομάδος, που διεκρίθη περισσότερον δια το ομαδικόν πνεύμα παρά δια τας ατομικάς του ενεργείας.
Τέλος ως έξω αριστερά ο Ούγγρος Τζίμπορ εφάνη ο ταχύτερος και ο πιο επικίνδυνος με έποντας τους Μπόργκες (Ουρουγουάη), τον νεαρόν Σέφφερ (Γερμανία) και Ο Λορέντζι (Ιταλία).
Συνεπώς η καλυτέρα ομάδα, βάσει των αποδόσεων των παικτών που παρηκολούθησα στους 10 αγώνας θα πρέπει να καταρτισθή ως εξής:
Μπεάρα (Γιουγκοσλαβία)
Αντράντε (Ουρουγουάη)
Πινχέϊρο (Βραζιλία)
Σάντος (Βραζιλία)
Μπόζικ (Ουγγαρία)
Τσαϊκόφσκι (Γιουγκοσλαβία)
Ζουλίνχο (Βραζιλία)
Κόκσιτς (Ουγγαρία)
Χιντεγκούτι (Ουγγαρία)
Σκιαφφίνο (Ουρουγουάη)
Τζίμπορ (Ουγγαρία)
Με αναπληρωματικούς τους Παρλιέ (Ελβετία), Λίμπριχ (Γερμνανία), Οτσβιρκ (Αυστρία), Πούσκας (Ουγγαρία), Αμπαντιέ (Ουρουγουάη) και Φριτς Βάλτερ (Γερμανία).
Ούτω , χάρις εις την τηλεόρασιν και χωρίς να ξοδέψω ούτε ένα φράγκο, για δέκα μέρες, είδα από μία πολυθρόνα κι ένα ποτήρι μπύρα όλο το 5ον Παγκόσμιον Κύπελλον.
Ζήτω, λοιπόν η τηλεόρασις και σας διαβεβαιώ δεν το κάμω για ρεκλάμα….
Αθλητική Ηχώ, Σάββατο 10 Ιουλίου 1954
Όμως και η παρουσίαση της Πρωταθλήτριας Κόσμου Δ.Γερμανίας έχει ενδιαφέρον. Γιατί παρουσιάζει τους παγκόσμιους πρωταθλητές έτσι όπως τους παρακολούθησε από τον τηλεοπτικό δέκτη.
ΤΟ ΑΟΥΤΣΑΙΝΤΕΡ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΤΟΥ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΖΥΛ ΡΙΜΕ
ΑΥΤΗ ΕΙΝΕ Η ΕΘΝΙΚΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΠΟΥ ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΚΥΠΕΛΛΟ
-Οι α/φοι Βάλτερ και οι Λίμπριχ, Μόρλοκ, Πόζιπαλ, Σέφφερ, δάμασαν τη Βούντερτημ κέρδισαν τους Γιουγκοσλάβους και έστησαν εις τους Ουγγαρέζους την παγίδα του 8-3.
ΠΑΡΙΣΙΟΙ – Όπως σας ανέφερα σε προηγούμενη ανταπόκρισί μου, χάρις εις την τηλεόρασιν βρέθηκα 10 ημέρες στην Ελβετία, όπου παρηκολούθησα ισάριθμες συναντήσεις δια το Παγκόσμιον Κύπελλον. Απ’ αυτές είδα τρεις φορές την Γερμανικήν ενδεκάδα, η οποία τελικώς, όλως απροόπτως, εκέρδισε το Παγκόσμιον Κύπελλον 1954. Ούτω δύναμαι να σχηματίσω μίαν γνώμην της Γερμανικής ομάδος βάσει των αγώνων που είδα.
Η Γερμανική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία εισήχθη εις την ΦΙΦΑ προ τριών ετών και επωφελήθη ούτω δια να δηλώση συμμετοχήν εις το Παγκόσμιον Κύπελλον, όπου εκληρώθη δια να παίξη δια τα προκριματικά με τη Νορβηγία και το Σάαρ. Νικήτρια του προκριματικού ομίλου με 3 νίκας και μίαν ισοπαλίαν εισήχθη ούτω εις τον τελικόν γύρον και εις τον όμιλον με την Ουγγαρίαν, Τουρκίαν και Ν.Κορέαν. Χάρις εις τας δύο νίκας της επί των Τούρκων (7-2 και 4-1) προεκρίθη δια τα προημιτελικά, όπου κατόρθωσε και επεβλήθη της Γιουγκοσλαβίας με 2-0. Οι ειδικοί προέβλεψαν ότι μετά τη νίκην αυτήν θα τελείωνε το ταξίδι των Γερμανών εις την Ελβετίαν. Πράγματι εις τα ημιτελικά θα αντιμετώπιζε την Αυστρίαν, η οποία εφέρετο φαβορί. Εις την εν λόγω όμως συνάντησιν την οποίαν παρηκολούθησα από την τηλεόρασιν πάντοτε, η Γερμανική ενδεκάς ταχύτατη, αγωνιζόμενη μεθοδικά και με εξαιρετικούς συνδιασμούς και τακτικήν προκάλεσε μεγίστην έκπληξιν νικήσασα ή μάλλον σαρωσσασα την Αυστριακήν ομάδα με 6-1. Εις τον αγώνα αυτόν μου προξένησε κατάπληξιν το παιχνίδι των Γερμανών. Εις την άμυναν έπαιζαν δυναμικά και πάντοτε απέκρουσαν τας επιθέσεις των Αυστριακών, αν όχι με μπρίο και κλάσιν, τουλάχιστον με δυναμισμόν.
Αλλά εκεί που οι Γερμανοί ήσαν καταπληκτικοί ήτο εις την επίθεσιν. Οι πέντε κυνηγοί, τροφοδοτούμενοι συνεχώς από τα χαφ και τα μπακ, έπαιζαν ένα γρήγορο «τουρμπιγιόν» με μακρυνές μπαλλιές που «εγονάτισε» την ασταθή άλλωστε Αυστριακήν άμυνα.
Χωρίς να κατατρίβωνται σε ντρίμπλες, αλλά παίζοντας ανοικτά οι α/φοί Βάλτερ, ο Μόρλοκ, ο Ραχν και ο Σέφερ εισέδυον με καταπληκτική ταχύτητα και ευκολία στα καρρέ των Βιεννέζων τα οποία υπερήσπιζεν ο «κακόμοιρος» Τσέμαν.
Το σκορ 6-1 είναι κάπως βαρύ δια την Αυστρία, αλλά τόσον ο Τσέμαν, όσο και τα τρία μπακ Χάναππι, Χάππελ και Σλέγκερ, έπαιξαν τη μέρα εκείνη μουδιασμένα και πολύ νευρικά, διευκολύνοντας ούτω τους αντιπάλους των. Εξ άλλου ο Οτσβιρκ δεν εκινείτο με διάθεσιν και άφησε πολλάκις τον Φριτς Βάλτερ μόνον του. Ο τελευταίος δεν επωφελήθη της καταστάσεως αυτής και έδιδεν συνεχώς μπαλλιές τρομερά επικίνδυνες στους συναδέλφους του. Μετά το 6-1 και τη νίκην των Ούγγρων επί των Ουρουγουανών ο τελικός θα έθετεν εντιπάλους την Ουγγαρία και τη Γερμανίαν.
Πηγαίνοντας στο σπίτι του Ντυμπρέγκ δια να δώ το παιχνίδι απ’ τη τηλεόρασι σκεφτόμουν:
«Οι Γερμανοί κέρδισαν εύκολα τους Αυστριακούς, αλλά θα βρεθούν σήμερα απέναντι πιο συμπαγούς αμύνης».
Όταν άρχισε το παιχνίδι, εφάνη ότι η πρόβλεψίς μου επετύγχανε. Οι Ούγγροι πιο γρήγοροι, επέτυχον γκολ σε 10’ 2 τέρματα από σφάλματα της γερμανικής αμύνης και ιδίως του τερματοφύλακος Τούρεκ. Αλλά ο γερμανικός λαός δεν καταθέτει εύκολα τα όπλα. Παρά τα 2 τέρματα εις βάρος της η γερμανική ομάς, σιγά – σιγά άρχισε να παίζη καλύτερα. Και σε διάστημα 8’ ισοφάρισε δια των Μόρλοκ και Ρανχ!
Τότε περίμενα την αντεπίθεσι των Ούγγρων. Πράγματι οι Ούγγροι φιλοτιμηθέντες άρχισαν το «τουρμπιγιόν» των. Τα λεπτά όμως περνούσαν και η γερμανική ομάς διατηρούσε ισόπαλο το σκορ. Εξ λεπτά προ της λήξεως του αγώνος το σκορ ήτο το αυτό, ήτοι 2-2. Και ενώ περιμέναμε όλοι την παράτασι, ο Μόρλοκ «έκλεψε» τη μπάλλα από τον Ζακαρίας και πάσσαρε δεξιά στον Ραχν, που βρισκόταν 20 μέτρα μακρυά από τα γκολπόστ του Γκρόσιτς. Ο Ραχν, τότε, έστρωσε την μπάλλα και εξεπέλυσε το σουτ του. Η μπάλλα καρφώθηκε στα δίκτυα του Γκρόσιτς! Η Γερμανία προηγείτο με 3-2. Τι έκπληξις!!
Μετά ένα λεπτό ο Πούσκας ισοφάριζε… αλλά ήταν οφ σάϊντ. Και εν μέσω μιάς απεριγράπτου ατμοσφαίρας και φωνασκιών 30.000 Γερμανών, ο Φριτς Βάλτερ, ο μεγάλος αρχηγός του Γ’ Ράϊχ, παρελάμβανε το Κύπελλο από τον πρόεδρον την ΦΙΦΑ κ.Ζυλ Ριμιέ!
Η Γερμανική ομάς ίσως δεν άξιζε να κερδίση το Κύπελλο! Πράγματι από απόψεως παιχνιδιού υστερούσε της Ουγγρικής, της Βραζιλιάνικης και της Ουρουγουανής. Αλλά οι Γερμανοί είχαν κάτι άλλο που δεν είχαν οι αντίπαλοί των. Την πεποίθησιν εις τα δυνάμεις των και τον ακατάβλητον δυναμισμόν. Βέβαια εις την κλήρωσιν των προημιτελικών και ημιτελικών ηυνοήθη εμν μέρει ως προς την Ουγγαρία, η οποία αντιμετώπισε την Βραζιλία και την Ουρουγουάη, αλλά και πάλιν κανείς δεν προέβλεπεν ότι η Γερμανία θα εκέρδιζε στα προημιτελικά την Γιουγκοσλαβίαν και στα ημιτελικά την Αυστρίαν.
Συνεπώς! Εύγε λοιπόν, αξίζει εις την Γερμανικήν ομάδα η οποία παρά πάσα προσδοκία επέτυχε έναν μέγα άθλο δεικνύουσα δια μίαν άλλην φοράν ότι εις το ποδόσφαιρον δεν υπάρχουν προγνωστικά και φαβορί.
Ειες τους αγώνας της του εν λόγω Κυπέλλου, η Γερμανία πέτυχε τα ακόλουθα αποτελέσματα:
Με Τουρκία (4-1 και 7-2)
Με Ουγγαρία (3-8 και 3-2)
Γιουγκοσλαβία (2-0), και
Αυστρία (6-1)
Εις τους ως άνω αγώνας χρησιμοποίησε τους κάτωθι 18 παίκτας
- Τούρεκ, Κβιατόφσκι (τερματοφύλακες)
- Πόζιπαλ, Κολμέγιερ, Λίμπριχ, Λάμπαντ, Μπάουερ (μπακ)
- Εκελ, Μάϊ, Μέμπους (χαφ)
- Ραχν, Κλοντ, Ο.Βάλτερ, Μόρλοκ, Φρ.Βάλτερ, Σέφερ, Πφάφ, Χέρμαν (κυνηγοί)
Επέτυχεν συνολικώς 25 τέρματα τα οποία επέτυχον οι: Μόρλοκ (6), Ραχν (4), Σέφερ (4), Ο.Βάλτερ (4), Φ.Βάλτερ (3), Κλοντ (1), Χέρμαν (1), Πφαφ (1) και εν που επέτυχεν ο Σέρβος Χόρβατ εις βάρος της ομάδος του.
Παραθέτω τους 18 παίκτας που χρησιμοποίησεν η Γερμανική ομάς εις τους θριαμβευτικούς δι’ αυτήν αγώνας του Παγκοσμίου Κυπέλλου:
ΤΟΝΙ ΤΟΥΡΕΚ: Τερματοφύλαξ της ομάδος. Ντούσελντορφ, 35 ετών, ύψος 1,81 και βάρος 80 κιλά. Σταθερός, ψύχραιμος, χωρίς ασκόπους κινήσεις, 16 φορές διεθνής.
ΕΝΡΙΧ ΚΒΙΑΤΚΟΦΣΚΙ. Τερματοφύλαξ της ομάδος Ντόρτμουντ, 28 ετών, ύψος 1,80, 75 κιλά. Ηγωνίσθη μόνον κατά της Ουγγαρίας την πρώτη φορά δεχθείς 8 τέρματα, 2 φοράς διεθνής.
ΓΙΟΖΕΦ ΠΟΖΙΠΑΛ: Δεξί σέντερ μπακ της Χάμπουργκ, 27 ετών, ύψος 1,76, βάρος 76 κιλά. Καλός τεχνίτης, αλλά βαρύς. Ηγωνίσθη με την ομάδα της ΦΙΦΑ τον Οκτώβριον του 1953 κατά της Αγγλίας (4-4). 20 φορές διεθνής
ΒΕΡΝΕΡ ΛΙΜΠΡΙΧ. Σέντερ μπακ της Καϊζερλάουτερν. 27 ετών, 1,76, 75 κιλά. Υπερδυναμικός και αρκετά σκληρός. Τρομερός παίκτης, από τους καλύτερους του τουρνουά. 12 φορές διεθνής.
ΒΕΡΝΕΡ ΚΟΛΜΕΓΙΕΡ. Αριστερός μπακ της Καϊζερλάουτερν, 25 ετών, 1μ74, 76 κιλά. Ταχύς και σταθερός μπακ, 26 φορές διεθνής.
ΧΑΝΣ ΜΠΑΟΥΕΡ. Δεξί μπακ της Μπάγερν Μούνιχ, 27 ετών, 1μ,71, 72 κιλά. Δυναμικός, αλλά ασταθής στις επεμβάσεις του. 4 φορές διεθνής.
ΦΡΙΤΣ ΛΑΜΠΑΝΤ. Αριστερός μπακ της Χάμπουργκ, 29 ετών, 1μ80, 76 κιλά, ψύχραιμος και ακριβείς επεμβάσεις, 6 φορές διεθνής.
ΧΟΡΣΤ ΕΚΕΛ. Δεξί χαφ της Καϊζερλάουτερν, 24 ετών, 1μ80, 65 κιλά, τεχνίτης, ακούραστος από τους καλύτερους χαφ της Ευρώπης, 16 φορές διεθνής.
ΚΑΡΛ ΜΑΊ. Αριστερό χαφ της Φουρτ, 26 ετών, 1μ 72, 71 κιλά. Ο πιο γρήγορος παίκτης της ομάδος του. Διακρίνεται δια το αμυντικό ταπεραμέντο του. 7 φορές διεθνής.
ΠΑΟΥΛ ΜΕΜΠΟΥΣ. Δεξί χαφ της Κολωνίας, 34 ετών, 1μ68, 62 κιλά. Αποδοτικός παίκτης, αλλά αργός και βαρύς. 16 φορές διεθνής.
ΧΕΛΜΟΥΤ ΡΑΧΝ. Εξω δεξιά της Ροτ Βάϊς Έσσεν, 24 ετών, 1μ78, 76 κιλά. Εξτρέμ γρήγορος, με επικίνδυνα σουτ, αλλά στερούμενος τεχνικής καταρτίσεως. 17 φορές διεθνής.
ΜΠΕΡΝΙ ΚΛΩΝΤ. Εξω δεξιά της Σάλκε 27 ετών. 1μ74, 69 κιλά. Κοντός, σταθερός και δυναμικός παίκτης. 9 φορές διεθνής.
ΜΑΞ ΜΟΡΛΟΚ. Δεξιός ενδιάμεσος της Νύρεμπεργκ, 29 ετών, 1μ70, 74 κιλά. Πολύ καλός τεχνίτης, με ακριβείς πάσες, αλλά ισχυρά σουτ. Είναι ο σκόρερ του γερμανικού πρωταθλήματος.27 φορές διεθνής.
ΟΤΜΑΡ ΒΑΛΤΕΡ. Σέντερ φορ της Καϊζερλάουτερν, 30 ετών, 1μ77, 78 κιλά. Σέντερ φορ με διεισδύσεις και ευθύβολα σουτ. 24 φορές διεθνής.
ΦΡΙΤΣ ΒΑΛΤΕΡ. Μέσα αριστερά της Καϊζερλάουτερν, 33 ετών, 1μ72, 70 κιλά. Ο αρχηγός της ομάδος. Τεχνίτης πρώτης κλάσεως και από τους καλύτερους ενδιάμεσους της Ευρώπης. 45 φορές διεθνής. Ηγωνίζετο προπολεμικώς εις την εθνικήν Γερμανίας
ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ, 13 Ιουλίου 1954
ο κύριος, η κυρία και η μαμά
Κανάλι: ΥΕΝΕΔ
Πρεμιέρα: Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 1971
Φινάλε: ;
Ημέρα προβολής: Δευτέρα και Πέμπτη 18:45
Επεισόδια: 67
Διάρκεια: 15’
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Νικολαίδης
Σενάριο: Κώστας Πρετεντέρης
Καστ: Κώστας Καστανάς, Νέλλυ Παπά, Σμάρω Στεφανίδου, Γιάννης Βογιατζής, Σούλη Σαμπάχ, Δημήτρης Νικολαίδης, Βέτα Προέδρου.
Υπόθεση: Οι καθημερινές τριβές που συμβαίνουν σ΄ ένα διαμέρισμα της Αθήνας όπου συνυπάρχουν ένα νιόπατρο ζευγάρι και η πεθερά του γαμπρού.
Info: Προσπάθεια αντιγραφής ανάλογων αμερικανικών εύθυμων σήριαλ με ντεκόρ ένα διαμέρισμα και έξυπνους διαλόγους. Το πείραμα είχε σχετική επιτυχία.
ο κύριος συνήγορος
Κανάλι: ΥΕΝΕΔ
Πρεμιέρα: Σάββατο 2 Μαίου 1970
Φινάλε: Κυριακή 8 Οκτωβρίου 1972
Ημέρα προβολής: Τρίτη και Παρασκευή 23:00-23:15 (1970-71), Κυριακή και Πέμπτη 21:15-21:30 (1972)
Επεισόδια: 256
Διάρκεια: 15’
Σκηνοθεσία: Γιάννης Μιχαλόπουλος
Σενάριο: Κώστας Πρετεντέρης
Παραγωγή: Νίκος Νικολαρέας
Καστ: Γιάννης Μιχαλόπουλος (δικηγόρος Δημοσθένης Παρλάτος), Ελένη Μαυρομμάτη (Ισμήνη), Φιλήμων Μεθυμνάκης (Στριφομπούμπουλας), Γιάννης Μαλούχος (Λιγουλάκης), Μάκης Δεμίρης (Ντανάκουλης), Μαίρη Χαλκιά.
Υπόθεση: Ένας φουκαράς δικηγόρος ονειρεύεται τη μεγάλη δίκη και τη μεγάλη επιτυχία. Έτσι κάθε υπόθεση απλών καθημερινών ανθρώπων που επισκέπτονται το γραφείο του μοιάζει γιαυτόν ως η μεγάλη υπόθεση που θα τον καταξιώσει. Αγορεύει στο υποθετικό δικαστήριο και συνήθως τρέπει σε φυγή τους υποψήφιους πελάτες του.
Info: Η πρώτη μεγάλη τηλεοπτική επιτυχία ελληνικής σειράς. Ο Γιάννης Μιχαλόπουλος έγινε διάσημος μέσα από την τηλεοπτική σειρά. Αρχικά μεταδιδόταν ζωντανή. Αργότερα, όταν ήρθε το βίντεο ήταν μαγνητοσκοπημένη, αλλά συνήθως με πολλά τεχνικά προβλήματα που δεν κατάφεραν να μειώσουν το ενδιαφέρον των τηλεθεατών.
το σπίτι με τον φοίνικα
Πρεμιέρα: 2 Απριλίου 1970
Ημέρα προβολής: Πέμπτη
Επεισόδια: 13
Διάρκεια: 30’
Σκηνοθεσία: Ιάσων Γιαννουλάκης/Θόδωρος Αδαμόπουλος
Σενάριο: Κική Σεγδίτσα
Καστ: Κώστας Καρράς, Ερικα Μπρόγερ, Γιάννης Μιχαλόπουλος, Μανώλης Δεστούνης, Κατερίνα Γιουλάκη, Ανδρέας Φιλιππίδης, Τάκης Μηλιάδης
Παραγωγή: Κώστας Σισμάνης
Υπόθεση: Μια βραβευμένη σεναριογράφος επιστρέφει έπειτα από χρόνια απουσίας στο εξωτερικό. Αγοράζει μια βίλα στη Κηφισιά και ζει μακριά από τον κόσμο μαζί με ένα μικρό παιδί. Ενας δημοσιογράφος επιδιώκει να της πάρει συνέντευξη. Δεν τα καταφέρνει κι αναθέτει σ’ ένα ντέντεκτιβ να την παρακολουθήσει. Δεν αργεί να αποκαλύψει ότι η πετυχημένη και πλούσια σεναριογράφος είναι ένας παλιός του έρωτας. Μόνο που τότε ήταν άσχημη και την είχε διώξει με τον χειρότερο τρόπο. Ο δημοσιογράφος καταλαβαίνει ότι το παιδί είναι δικό του και το «χάπι εντ» δεν αργεί. Ο έρωτας επιστρέφει και όλοι μαζί, η σεναριογράφος, ο δημοσιογράφος και το παιδί τους ζουν στη βίλα που έχει ένα φοίνικα στην αυλή.
Info: Είναι το πρώτο ελληνικό σήριαλ και μάλιστα κινηματογραφημένο. Ξεκίνησε από μια ιδέα του Κώστα Σισμάνη, στελέχους της ΥΕΝΕΔ τότε, συνεργάτης για πολλά χρόνια του BBC που συμφώνησε με την εταιρεία τηλεοράσεων URANIA να προχωρήσουν στην παραγωγή του σήριαλ. Η URANIA θα προσέφερε την εκπομπή στα πρότυπα των αμερικάνικων σήριαλ συνεχείας. Βέβαια τότε η λέξη σήριαλ ήταν άγνωστη. Και η πρώτη ελληνική σειρά παρουσιάστηκε ως «ελληνικό θέατρο συνεχείας». Το κάπως αφελές σενάριο, αλλά και τα πολλά τεχνικά προβλήματα που προέκυψαν δεν έφεραν τα αποτελέσματα που περίμεναν οι συντελεστές της. Η Κική Σεγδίτσα συνέχισε τη δημοσιογραφία και το καλλιτεχνικό ρεπορτάζ κι ο Κώστας Σισμάνης επέστρεψε στα καθήκοντά του στον τομέα ειδήσεων του σταθμού.
από τα φιλμάκια του μουντιάλ στις αθλητικές υπερπαραγωγές
Όμως στα πρώτα της βήματα η ελληνική τηλεόραση βρήκε συμπαραστάτη τον αθλητισμό. Το ποδόσφαιρο. Λίγους μήνες μετά την επίσημη πρώτη της στην Αγγλία γινόταν το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου. Για ζωντανές μεταδόσεις ούτε λόγος. Όμως κι εκεί λειτούργησε η εφευρετικότητα των υπευθύνων.
Στο τότε ΕΙΡ ο Κώστας Σισμάνης, παλιός αθλητικός συντάκτης με πολύχρονη προϋπηρεσία στο BBC εξασφάλισε σε φιλμ αρκετούς από τους αγώνες της διοργάνωσης. Κι ο Γιάννης Διακογιάννης έμελλε να είναι ο πρώτος που θα περιέγραφε ποδόσφαιρο στην τηλεόραση.
"Τον Μάϊο του 1966 με φώναξε στα γραφεία του τότε ΕΙΡ στην οδό Μουρούζη ο Μιχάλης Γιαννακάκος που μαζί με τον Κώστα Σισμάνη, τον Γιώργο Κάρτερ, τον Τάκη Τσίρο και τον Γιώργο Ανασόπουλο είχαν την ευθύνη των πρώτων εκπομπών. Εγινε μία πρόβα στα στούντιο του ΕΙΡ και οι εκπομπές άρχισαν. Οι μπομπίνες με το φιλμ έφθαναν στην Αθήνα με μία μέρα καθυστέρηση και την ώρα που προβαλόταν το φιλμ περιέγραφα τους αγώνες. Έτσι μεταδόθηκαν 13-14 αγώνες με ιδιαίτερη επιτυχία. Οι καταστηματάρχες έβγαζαν στο πεζοδρόμιο τις τηλεοράσεις και ο κόσμος παρακολουθούσε για πρώτη φορά ξένο ποδόσφαιρο. Οι αθλητικές μεταδόσεις έδωσαν ώθηση στην νέα, τότε, τηλεόραση."
Ο Σισμάνης, ο Γιαννακάκος ήταν άνθρωποι που αγαπούσαν τον αθλητισμό. Ετσι "τα αθλητικά" μπήκαν και στα καθημερινά δελτία ειδήσεων που παρουσίαζε τότε ο Φρέντυ Γερμανός. Θυμάται ο Γιάννης Διακογιάννης.
"Στην αρχή παίρναμε φιλμάκια από τις πρεσβείες. Η Ισπανική τηλεόραση μας έδινε αγώνες από το Ισπανικό πρωτάθλημα, η Ιταλική του Ιταλικού... Λίγο αργότερα, τέλη Σεπτεμβρίου, άρχισε και η "Αθλητική Κυριακή" που αρχικά μεταδιδόταν κάθε Δευτέρα και λεγόταν "Αθλητικά Νέα". Είχαμε ένα καλεσμένο, στιγμιότυπα από τον καλύτερο αγώνα και ειδήσεις. Επειτα από δύο ή τρεις εκπομπές ο Γιαννακάκος ζήτησε η εκπομπή να παίζει Κυριακή. Ετσι άρχισε η μακροβιότερη εκπομπή της ελληνικής τηλεόρασης."Το μουσικό σήμα της "Αθλητικής Κυριακής" ακούγεται ακόμη και σήμερα κι έχει γίνει συνώνυμο των αθλητικών. Το έχει γράψει ο συνθέτης Χρήστος Λεοντής. Το επέλεξε η Αιμιλία Ροδά, σύζυγος του Πατσιφά, του διευθυντή της Λύρα
Η ΥΕΝΕΔ
Το Απριλιανό πραξικόπημα δεν έφερε μόνο τον στρατό στην εξουσία. Έφερε και το κανάλι τους, την ΥΕΝΕΔ σε πλεονεκτική θέση. Το στρατιωτικό κανάλι ήθελε να ξεπεράσει το τότε ΕΙΡ. Κι ένας ιδιότυπος συναγωνισμός είχε ξεκινήσει. Αναγκαστικά η μάχη παίχτηκε και στον τομέα των αθλητικών. Στην ΥΕΝΕΔ είχε μεταπηδήσει ο Κώστας Σισμάνης και το 1967 συγκροτήθηκε το πρώτο αθλητικό τμήμα του σταθμού. Το αποτελούσαν ο Βασίλης Γεωργίου και ο Στάθης Γαβάκης. Πρώτη εκπομπή το "Ματιές στα σπόρ". Λέει ο Βασίλης Γεωργίου:
"Η εκπομπή ξεκίνησε το 1967 και αρχικά κρατούσε 15'. Άρχιζε στις οκτώ το βράδυ λίγο μετά το τέλος των αγώνων και τελείωνε στις οκτώ και τέταρτο. Όμως το μεγάλο μας όπλο ήταν "τα γκολ της εβδομάδας" που έπαιζαν κάθε Τετάρτη και περιείχαν τα γκολ από τους αγώνες της Κυριακής."
Η ΥΕΝΕΔ είχε ένα συγκριτικό όπλο σε σχέση με το ΕΙΡ. Το τμήμα κινηματογραφίας στρατού. Οπερατέρ που υπηρετούσαν την θητεία τους, αλλά και γνωστοί σκηνοθέτες πήγαιναν στους αγώνες και κινηματογραφούσαν τα ματς με μηχανές των 16 ή 35 μιλιμέτρ. Η ΥΕΝΕΔ είχε πλουσιότερη εικόνα από την εσωτερική επικαιρότητα."
Το 1968 έγινε με... πατέντα και η πρώτη απ' ευθείας μετάδοση αγώνα. Ήταν ο τελικός του Κυπέλλου Κυπελλούχων στο μπάσκετ. Αντίπαλοι η ΑΕΚ και η Σλάβια Πράγας. Μόνο που τότε ούτε το ΕΙΡ, ούτε η ΥΕΝΕΔ είχαν συνεργεία εξωτερικών μεταδόσεων. Έτσι στο στρατιωτικό κανάλι μετέδιδαν την ραδιοφωνική περιγραφή του Βασίλη Γεωργίου και στην εικόνα έμενε σταθερή μία φωτογραφία της ΑΕΚ!
"Ήταν μία συγκλονιστική εμπειρία για όλους αυτός ο τελικός. Για πρώτη φορά μία ομάδα έπαιρνε Ευρωπαϊκό στέμμα" λέει ο Βασίλης Γεωργίου. Και για τους νεότερους εκείνη η περιγραφή κυκλοφόρησε και σε δίσκο!
Λίγο αργότερα μέσω δορυφόρου μεταδόθηκε και ο αγώνας Ελλάδας - Γιουγκοσλαβίας, στο μπάσκετ για το Βαλκανικό Κύπελλο.
Ευρωπαϊκή... απογείωση
Το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στίβου που έγινε το 1969 στο Στάδιο Καραϊσκάκη έδωσε και τα τεχνικά μέσα που είχε ανάγκη η ελληνική τηλεόραση.Η κρατική τηλεόραση εξοπλίστηκε με τρία συνεργεία εξωτερικών μεταδόσεων. Ιταλοί τεχνικοί ανέλαβαν να τα λειτουργήσουν. Το ένα βρισκόταν στο Στάδιο Καραϊσκάκη, το άλλο στο Παναθηναϊκό Στάδιο και το τρίτο στον Μαραθώνα για την εκκίνηση του Μαραθωνίου δρόμου. Η εικόνα των αγώνων ταξίδεψε σ' όλη την Ευρώπη, αλλά τα "βαν" έμειναν στην Ελλάδα, στο ΕΙΡ.
Στις 15 Οκτωβρίου 1969 στο Καυταντζόγλειο της Θεσσαλονίκης η εθνική Ελλάδος έπαιξε με την Ελβετία και το ΕΙΡ έδειξε απ' ευθείας το β' ημίχρονο του αγώνα. Οι τότε υπεύθυνοι δεν θέλησαν να δείξουν όλο το ματς για να μην κουραστεί το κοινό! Την περιγραφή έκανε φυσικά ο Γιάννης Διακογιάννης. Σκηνοθέτης ήταν ο Κώστας Περπερίδης και οπερατέρ οι Πέτρος Ζωίδης, Βαγγέλης Σκιάνης, Πέτρος Παδουβάς και Γιάννης Παπανδρέου.
Λίγο αργότερα η ΥΕΝΕΔ απέκτησε κι αυτή το δικό της "βαν". Από την Αγγλία. Μ' αυτό έγινε και η πρώτη μετάδοση ποδοσφαιρικού αγώνα. Ήταν το δεύτερο ημίχρονο του αγώνα Εθνικού - Παναθηναϊκού. Το ματς έγινε στις 30 Νοεμβρίου 1969 και την περιγραφή έκανε ο Βασίλης Γεωργίου.
Αθλητικό απόγευμα και... άλλες ιστορίες.
Το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970 που έγινε στο Μεξικό... απογείωσε την τηλεθέαση. Ο Γιάννης Διακογιάννης που ανέλαβε να περιγράψει από το στούντιο απ' ευθείας εκείνους τους αγώνες θυμάται:
"Ηταν το ωραιότερο ίσως Μουντιάλ με πολλά ιερά τέρατα του ποδοσφαίρου στην καλύτερη στιγμή τους. Κι ηταν μιά πρώτης τάξεως ευκαιρία εδώ στην Ελλάδα να δούμε καλό ποδόσφαιρο. Αν και οι ώρες δεν βόλευαν στα σπίτια που υπήρχαν τηλεοράσεις υπήρχε το αδιαχώρητο. Θυμάμαι πως ο ημιτελικός Ιταλία - Γερμανία τελείωσε στις 2.30 το πρωί. Αξιζε όμως τον κόπο."
Την ίδια εποχή ξεκίνησε και το "αθλητικό απόγευμα" η πρώτη πολύωρη εκπομπή της ελληνικής τηλεόρασης. Την παρουσίαζαν οι Κώστας Σισμάνης, Μανώλης Βασιλαράς, Βασίλης Γεωργίου και Στάθης Γαβάκης. Παρουσιαζόταν κάθε Σάββατο μεσημέρι και κρατούσε δύο ή τρεις ώρες. Περιείχε σχεδόν τα πάντα. Από ιπποδρομίες του Φαληρικού Δέλτα, μέχρι Ιταλικό ποδόσφαιρο και κλασσικούς αγώνες πυγμαχίας. Ο Βασίλης Γεωργίου λέει:
"Ηταν μιά ιδέα του Κώστα Σισμάνη. Πολύωρη ζωντανή εκπομπή δεν είχε επιχειρηθεί μέχρι τότε. Βέβαια στη διάρκεια της εκπομπής συνέβαιναν και πολλά ευτράπελα που αιτία ήταν τα φτωχά τεχνικά μέσα. Θυμάμαι κάποια φορά που δείχναμε αγώνες ΝΒΑ προβλήθηκε λάθος φιλμ με άλλη συνάντηση κι εγώ δεν είχα σημειώσεις για να περιγράψω. Μία άλλη φορά ο Σισμάνης άλλο αγώνα μποξ περίμενε να προβληθεί κι άλλο έριξε ο σκηνοθέτης. Όμως επειδή ήξερε πολύ καλά μποξ κατάλαβε πιό ματς είναι και όσο περιέγραφε σημείωνε σ' ένα χαρτί ποια ταινία πρέπει να φέρουν οι τεχνικοί για να προβάλουν!"
Στις αρχές της δεκαετίας του '70 άρχισαν να προβάλλονται και οι αγώνες του Αγγλικού πρωταθλήματος. Κάθε Σάββατο με μία εβδομάδα καθυστέρηση το ΕΙΡ έδειχνε σε περιγραφή του Γιάννη Διακογιάννη τον καλύτερο αγώνα από την Αγγλία. Μάλιστα οι εκπομπές ήταν προσφερόμενες. Τα ξυραφάκια "Αστορ" απέκτησαν πολλούς οπαδούς, και πελάτες φυσικά χορηγώντας τους συγκεκριμένους αγώνες. Αργότερα ήταν οι τελικοί των Ευρωπαϊκών Κυπέλλων, η πορεία του Παναθηναϊκού στο Γουέμπλεϊ, οι Ολυμπιακοί Αγώνες και το δέλεαρ για να αποκτήσει ένα σπίτι τη...χαζοκούτι, όπως το έλεγαν πολλοί ήταν ισχυρό. Πιο ισχυρό παρά ποτέ!
Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2008
πρώτη μέρα στη tv
“Καλησπέρα σας. Από σήμερα το Εθνικόν Ιδρυμα Ραδιοφωνίας καθιερώνει το νέο του βραδυνό ωράριο για τις τεχνικές δοκιμές του Πειραματικού πομπού τηλεοράσεως…”
Η εκφωνήτρια του ΕΙΡ εκείνο το βράδυ του Φεβρουαρίου του 1966, μιά νέα μεταχροινή κοπέλλα με ζεστή φωνή έγραφε ιστορία, αλλά δεν το ήξερε. Σ’ ένα μικρό στούντιο με υποτυπώδη τεχνικά από τον 5ο όροφο στο κτίριο του ΟΤΕ στην οδό Γ’ Σεπτεμβρίου διάβαζε την ανακοίνωση ενάρξεως τηλεοπτικών εκπομπών. Ηταν 6.30 κι η τηλεόραση έμπαινε στη ζωή μας!
Η Ελένη Κυπραίου, η πρώτη εκφωνήτρια της τηλεόρασης εκείνο το βράδυ της 23ης Φεβρουαρίου του 1966 είχε ελάχιστους θεατές και καθόλου τρακ. Η εικόνα της μεταδιδόταν σε χίλιους και κάτι δέκτες που υπήρχαν στο Λεκανοπέδιο. 
Οπως όλα τα σημαντικά πράγματα στην εποχή μας έτσι κι η τηλεόραση ξεκίνησε σχεδόν στα... κρυφά.
Μέχρι τότε την ύπαρξη της τηλεόρασης την γνώριζαν μόνο όσοι είχαν ταξιδέψει στο εξωτερικό ή κάποιοι κάτοικοι της Κέρκυρας που μπορούσαν να βλέπουν τα Ιταλικά κανάλια όταν είχε καλό καιρό.
Τα σπίτια που "φιλοξενούσαν" μέχρι τότε τηλεοπτικό δέκτη τον χρησιμοποιούσαν περισσότερο για... σερβάν και λιγότερο -έως καθόλου - για να βλέπουν προγράμματα. Ενα σεμεδάκι απλωμένο κι επάνω ένα διακοσμητικό. Ετσι κι αλλιώς η εικόνα ελάχιστες φορές... φώτιζε.
Στα καταστήματα ηλεκτρικών ειδών η τηλεόραση ήταν είδος πολυτελείας. Μόλις άρχισαν όμως οι τηλεοπτικές εκπομπές όλο και περισσότεροι περαστικοί στέκονταν στη βιτρίνα. Και ξαφνικά το νέο είδος άρχισε να εκτοπίζει από τις προθήκες των καταστημάτων τα ηλεκτρικά ψυγεία, τις κουζίνες και τα ραδιόφωνα με τις λυχνίες.
Το επιχειρηματικό δαιμόνιο δεν άργησε να θριαμβεύσει. Οι τηλεοράσεις έμεναν ανοικτές κι όταν τα καταστήματα ήταν κλειστά. Ετσι οι περαστικοί... χάζευαν το νέο μέσο κι έριχναν μιά ματιά και στα άλλα προϊόντα.
Τα πρώτα τηλεοπτικά προγράμματα δεν έμοιαζαν σε τίποτα με τις σημερινές μεγάλες παραγωγές. Δεν συγκρίνονται ούτε με τα αντίστοιχα των μικρών περιφερειακών σταθμών. Δύο ώρες πρόγραμμα την ημέρα με προγράμματα από τις πρεσβείες των προηγμένων τηλεοπτικά χωρών και "ελληνικά επίκαιρα" δεν ήταν το πλέον ελκυστικό πρόγραμμα για τους υποψήφιους τηλεθεατές.
Το φόντο
Δύο κίονες Ιωνικού ρυθμού με αέτωμα που σημάτιζε τα γράμματα ΕΙΡ κι ένα μεγάλο "Τ" στο κέντρο ήταν το πρώτο σήμα της τηλεόρασης. Ως μουσική υπόκρουση ακουγόταν ένας ύμνος του Πίνδαρου από άρπα. 
Στις 6.30 της 23ης Φεβρουαρίου 1966 από το ΕΙΡ, κανάλι 5, ξεκίνησε το πρώτο τηλεοπτικό πρόγραμμα. Τι περιλάμβανε;
18.30 Διεθνή επίκαιρα
18.45 Για σας κυρία μου, γαλλική εκπομπή μόδας
19.00 Αυστραλία, ταξιδιωτικό ντοκυμαντέρ
19.25 Ο Αγγλος γλύπτης Χένρυ Μουρ, ντοκυμαντέρ
19.55 Η ορχήστρα του Ανρί Λεκάν
20.15 Ο κλέφτης, μιά σύντομη βραζιλιάνικη ιστορία χωρίς λόγια
20.30 Τέλος προγράμματος 
Την επομένη, 24 Φεβρουαρίου, το Κανάλι 10 της ΤΕΔ προγραμμάτισε την δική του εκπομπή που περιλάμβανε:
19.00 Εναρξις
19.05 Παύλος Μελάς, ιστορικό ντοκυμαντέρ
19.20 Η παράδοσις των πυραύλων "Χόκινς" εις τα Ενόπλους Δυνάμεις
19.45 Σπάρτη, Μυστράς, Ιθάκη, ντοκυμαντέρ
20.00 Παλαιστικοί αγώνες κατς
20.15 Ημέρα ορκωμοσίας
20.30 Ευέλπιδες, ντοκυμαντέρ
21.00 Τέλος προγράμματος
το χρονολόγιο της ελληνικής τηλεόρασης
1959:Στο Καβούρι, στην 128 ΣΕΤΗ, την μονάδα της Αεροπορίας κατασκευάζεται ο πρώτος τηλεοπτικός πομπός εμβέλειας τριών χιλιομέτρων.
3 Σεπτεμβρίου 1960:Εκπέμπει στην Θεσσαλονίκη ο πρώτος τηλεοπτικός σταθμός από τον χώρο της ΔΕΘ. Οι εκπομπές που είναι όλες ζωντανές διαρκούν 22 μέρες και την ευθύνη της εκπομπής του προγράμματος έχει η ΔΕΗ. Στην πρώτη εκπομπή, στις οκτώ το βράδυ, ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής εγκαινίασε την έκθεση. Ο Βασίλης Καζαντζής, ο Αλκης Στέας, ο Γιώργος Οικονομίδης και η Ραλλού Μάνου ήταν οι πρώτοι που βοήθησαν τις εκπομπές του σταθμού.
Εκεί ξεκίνησαν και οι πρώτες προσφερόμενες εκπομπές της ελληνικής τηλεόρασης. Τα τσιγάρα «Ματσάγγου» προσέφεραν το τηλεφωνικό παιχνίδι του Αλκη Στέα, η «Κλινέξ» τα ταλέντα του Γιώργου Οικονομίδη, η «Μιναίδης – Φωτιάδης» τις επιδείξεις των μανεκές κ.ά
1962:Η ΔΕΗ στο κτιριό της στην οδό Χαλκοκονδύλη εγκαθιστά τον πρώτο τηλεοπτικό σταθμό. Εκπέμπει στο κανάλι 3 των VHF. Οι εκπομπές όμως σταματούν μετά από παρέμβαση του ΕΙΡ.
1963:Η κυβέρνηση αποφασίζει να λετουργήσει τηλεοπτικός σταθμός από το Εθνικό Ιδρυμα Ραδιοφωνίας (ΕΙΡ).
22 Σεπτεμβρίου 1964:Γίνεται από την Αθήνα η πρώτη διεθνής τηλεοπτική μετάδοση. Ενα συνεργείο της Ιταλικής τηλεόρασης μετέδοσε απ’ ευθείας σ’ όλη την Ευρώπη τους γάμους του τότε βασιλιά Κωνσταντίνου με την Αννα Μαρία. Ο πομπός που έστελνε το σήμα στο δορυφόρο είχε στηθεί στον Λυκαβηττό κι οι λίγοι κάτοικοι της πρωτεύουσας που είχαν τηλεοπτικό δέκτη μπορούσαν να δουν το πρόγραμμα.1964:Αρχίζει η πειραματική λειτουργία του σταθμού του ΕΙΡ από τους ραδιοθαλάμους του Ζαππείου. Υπεύθυνος είναι το διεθυντικό στέλεχος του ΕΙΡ Μιχάλης Γιαννακάκος.Το πρόγραμμα άρχιζε στις 11 το πρωί και ολοκληρωνόταν στη μία το μεσημέρι.
1965:Αρχίζουν δοκιμαστικές εκπομπές από την ΥΕΝΕΔ από την Γεωγραφική Υπηρεσία Στρατού.
5 Σεπτεμβρίου1965: Αρχίζει τις εκπομπές του το «Κανάλι 3» στη Θεσσαλονίκη. Ηταν το πρώτο ιδιωτικό δίκτυο στην Ελλάδα.
25 Σεπτεμβρίου1965:Η αρμόδια διεύθυνση του Υπουργείου Προεδρίας δίνει άδεια τηλεοπτικών εκπομπών στο ΕΙΡ. οι εκπομπές σταμάτησαν τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς.
23 Φεβρουαρίου1966:Αρχίζει το τακτικό πρόγραμμα του ΕΙΡ
27 Φεβρουαρίου 1966:Αρχίζει το τακτικό πρόγραμμα της ΥΕΝΕΔ που τότε λεγόταν ΤΕΔ.1968:Η ΤΕΔ μετονομάζεται σε ΥΕΝΕΔ (Υπηρεσία Ενημερώσεως Ενόπλων Δυνάμεων).
1969: Η ΥΕΝΕΔ αποκτά τον πρώτο της αναμεταδότη στην Θεσσαλονίκη. Εκεί μεταφέρθηκε ο πρώτος της πομπός που λειτουργούσε στα Τουρκοβούνια. Το εμπορικό της τμήμα με αφορμή την εξέλιξη αυτή αύξησε κατά 25% την τιμή των διαφημίσεων.
1969:Πραγματοποιείται η πρώτη απ’ ευθείας σύνδεση μέσω Γιουροβίζιον. Είναι η προσεδάφιση του διαστημοπλοίου «Απόλλων 12» στη Σελήνη. Στην περιγραφή ήταν ο Ιάσων Μοσχοβίτης.26 Οκτωβρίου 1969: Πραγματοποιείται η πρώτη επίσημη εξωτερική μετάδοση από τον Πειραματικό Σταθμό του ΕΙΡ. Πρόκεται για τη δοξολογία για την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου.
1970:Το ΕΙΡ γίνεται ΕΙΡΤ (Εθνικός Ιδρυμα Ραδιοφωνίας Τηλεοράσεως)
12 Οκτωβρίου 1971:Αρχίζει από την ΥΕΝΕΔ η μετάδοση του σήριαλ του Νίκου Φώσκολου «ο άγνωστος πόλεμος». Το σήριαλ το έβλεπαν οι οκτώ στους δέκα τηλεθεατές.
1974:Το ΕΙΡΤ μετονομάζεται σε ΕΡΤ (Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση)
6 Ιανουαρίου 1979:Αρχίζουν οι πρώτες έγχρωμες εκπομπές στο σύστημα SECAM. Εχουν προηγηθεί μεταδόσεις ποδοσφαιρικών αγώνων Το πρώτο έγχρωμο τηλεοπτικό πρόγραμμα είναι το σήριαλ “Εκάτη”
1982:Η ΥΕΝΕΔ μετονομάζεται σε ΕΤ2.
1988:Εμφανίζεται η εταιρεία AGB που μετρά την τηλεθέση των εκπομπών.
20 Νοεμβρίου 1989:Εκπέμπει ο πρώτος ιδιωτικός τηλεοπτικός σταθμός. Είναι το Mega Channel. Δείτε το πρώτο σήμα του MEGA http://www.youtube.com/watch?v=wiilBskBoJs&NR=1
31 Δεκεμβρίου 1989:Αρχίζει το βράδυ της πρωτοχρονιάς τη λειτουργία του ο ΑΝΤΕΝΝΑ.
1989:Λίγο πριν τις εκλογές αρχίζει η δοκιμαστική λειτουργία του ο SKY.
1997:Η ΕΤ2 γίνεται ΝΕΤ και αποκτά ενημερωτικό προφίλ ενώ η ΕΤ-1 κρατά τον ψυχαγωγικό της χαρακτήρα.
1998:Η Multichoise Hellas ανακοινώνει ότι σκοπεύει να λειτουργήσει ψηφιακή πλατφόρμα παροχής συνδρομητικών υπηρεσιών
Ιανουάριος 2000:Αρχίζει η λειτουργία της πρώτης ψηφιακής πλατφόρμας της «Nova”.
16 Ιανουαρίου 2006: Η ΕΡΤ ξεκινά την μετάδοση επίγειων ψηφιακών προγραμμάτων. Πρόκεται για τα κανάλια ΠΡΙΣΜΑ+ (επίσημη πρεμιέρα 20 Μαρτίου 2006), ΣΙΝΕ+ (επίσημη πρεμιέρα 25 Απριλίου 2006) και ΣΠΟΡ+ (επίσημη πρεμιέρα 29 Μαίου 2006). Το τελευταίο είχε καλύψει τον Φεβρουάριο του 2006 με επιτυχία τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες στο Τορίνο.