Το 1954 στην Ελβετία έγινε το Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου. Για πρώτη φορά η τηλεόραση έδειξε live τους αγώνες. Όχι φυσικά στην Ελλάδα, αλλά στις χώρες μέλη της Eurovison. Έτσι για πρώτη φορά εκτός από τους διοργανωτές Ελβερούς αγώνες του Μουντιάλ είδαν και οι τηλεθεατές στην Γαλλία, τη Γερμανία, την Αγγλία και αλλού. Στην Ελλάδα δεν είδαμε ματς αφού η τηλεόραση θα έπρεπε να περιμένει τρία ακόμα Μουντιάλ, δηλαδή 12 χρόνια, αλλά μία από τις εμβληματικές φυσιογνωμίες της ελληνικής τηλεόρασης, ο Γιάννης Διακογιάννης πήρε τη πρώτη τηλεοπτική γεύση Μουντιάλ. Που να ξέρει ότι αρκετά χρόνια αργότερα θα γινόταν σήμα κατατεθέν των μεγάλων αθλητικών διοργανώσεων.
Κι όχι μόνο είδε τους αγώνες, αλλά έγραψε και τις εντυπώσεις του στην εφημερίδα στην οποία εργαζόταν τότε, την "Αθλητική Ηχώ". Αυτές οι ανταποκρίσεις μπορούν να χαρακτηριστούν στις μέρες μας ντοκουμέντα.
Πριν τις διαβάσουμε κάποια στοιχεία για το πρώτο τηλεοπτικό Μουντιάλ.
Η Eurovision είχε ιδρυθεί εκείνη τη χρονιά και έντεκα ακόμη χώρες εκτός την Ελβετία έβλεπαν τους αγώνες. Ήταν οι Μ.Βρετανία, Γερμανία, Γαλλία, Αυστρία, Ιταλία, Ολλανδία, Βέλγιο, Δανία, Σουηδία, Ισπανία και Λουξεμβούργο. Μόνο στη Γαλλία στη διάρκεια της διοργάνωσης πουλήθηκαν 250.000 τηλεοπτικοί δέκτες. Κανείς όμως δεν μπορούσε να φανταστεί αυτό που θα ακολουθούσε.
Ο Γιάννης Διακογιάννης, ο άνθρωπος που από τη δεκαετία του ’60 μας μύησε στο Παγκόσμιο Κύπελλο το 1954 και είδε ως τηλεθεατής τους αγώνες στη Γαλλία. Βρισκόταν στη Γαλλία για σπουδές, τον συνεπήρε όμως η δημοσιογραφία. Εργαζόταν στη «Λ’ εκίπ» κι έστελνε ανταποκρίσεις στην «Αθλητική Ηχώ». Σχεδίαζε να πάει στην Ελβετία, αλλά τελικά έμεινε στη Γαλλία και είδε τα ματς στη τηλεόραση. Τις εντυπώσεις του τις κατέγραψε σε δύο ανταποκρίσεις που εκτός από το κλίμα της εποχής μας δίνουν και χρήσιμα στοιχεία για το πως η Γαλλική τηλεόραση μετέδιδε τους αγώνες. Με τα λάθη, τις διακοπές κι όλα τα σχετικά. Αξίζει να τις παρουσιάσουμε. Στο κείμενο διατηρήσαμε την ορθογραφία της εποχής, αλλά και τα ονόματα κάποιων ποδοσφαιριστών όπως τα έγραφαν οι εφημερίδες της εποχής:
Ο ΜΟΝΙΜΟΣ ΕΙΣ ΠΑΡΙΣΙΟΥΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΗΣ ΜΑΣ κ.ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΙΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΣ ΓΡΑΦΕΙ:
ΠΑΡΗΚΟΛΟΥΘΗΣΑ ΔΕΚΑ ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΧΑΡΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΙΝΘαυμάσια τα αστέρια Σιαφφίνο, Κοκσις, Αντράντε, Ζουλίνιο, Μπεάρα, Μάθιους, Μποτζικ. Πούσκας και έζησα τις τραγικώτερες στιγμές της πανωλεθρίας της Βούντερτημ
Καλυτέρα ομάδα ήτο: η Ουγγρική, με 2αν την Βραζιλία και 3η την Ουρουγουάη
ΠΑΡΙΣΙΟΙ – Όταν έφτασα στο Παρίσι, προερχόμενος από την Αθήνα, είχα βάλει μέσα στο μυαλό μου να πάω στην Ελβετία για να παρακολουθήσω τους αγώνας του 5ου Παγκοσμίου Κυπέλλου! Αλλά ενώ ήμουν αποφασισμένος για το εν λόγω ταξίδι, συνάντησα μία ημέρα στα αποδυτήρια του σταδίου «Παρκ ντε Πρενς» τον φίλον μου δεξιόν χαφ της Παρισινής ομάδος «Ρασίνγκ», Αλμπέρ Ντυμπέγκ. Του εξέθεσα το προβλεπόμενο ταξίδι και εκείνος τότε μου είπε: «Δεν καταλαβαίνω γιατί θες να δώσης 40.000 φράγκα για να πας στην Ελβετία, αφού μπορής να έρθης κάθε μέρα στο σπίτι μου και να δούμε μαζί το παιχνίδι της ημέρας από την τηλεόρασι».
Η ιδέα ήταν εξαιρετική, σκέφθηκα κι έτσι, χάρις στον Ντυμπέγκ παρακολούθησα δέκα αγώνες του Κυπέλλου Ζυλ Ριμέ, χωρίς να ξοδέψω ούτε ένα φράγκο και ξαπλωμένος στην πολυθρόνα!
Πράγματι κάθε απόγευμα πήγαινα στο σπίτι του φίλου μου Ντυμπέργκ, όπου με τους λοιπούς συμπαίκτας του της Ρασίνγκ Σιζοσκί, Κουρτώ, Τορρίς, Κυρίλ και τον Βραζιλιάνο Αμάλφι παρηκολούθησα τις περιπέτειες του 5ου Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ούτως είδα 10 εν λόγω αγώνας, τους κάτωθι:
- Γιουγκοσλαβία – Γαλλία (1-0)
- Αγγλία – Βέλγιον (4-4)
- Ουρουγουάη – Σκωτία (7-0)
- Ουγγαρία – Γερμανία (8-3)
- Ελβετία – Ιταλία (4-1)
- Ουρουγουάη – Αγγλία (4-2)
- Ουγγαρία – Βραζιλία (4-2)
- Γερμανία – Αυστρία (6-1)
- Αυστρία – Ουρουγουάη (3-1),
Και τον τελικόν Γερμανία – Ουγγαρία (3-2)
Έτσι είδα όλα τα καλύτερα παιχνίδια της ημέρας πλην της συναντήσεως Ουγγαρίας – Ουρουγουάης (4-2) στα ημιτελικά διότι η τηλεόρασις, ή μάλλον ο πομπός ήτο τοποθετημένος εις Βασιλείαν (Μπαλ). Δια τον λόγον αυτόν είδα συνεχώς από την 17ην Ιουνίου έως την 30η Ιουνίου όλα τα παιχνίδια που εγίνοντο εις την Βασιλείαν. Κι όπως γινόταν στη Μπαλ κάθε μέρα αγώνας τους παρηκολούθησα όλους.
Μπορώ να πω ότι ικανοποιήθηκα σχεδόν πλήρως από την τηλεόρασιν. Φυσικά δεν έβλεπα καθαρά, όπως εάν ήμουν στο γήπεδο, αλλά διέκρινα πάντοτε τους παίκτας τη βοηθεία άλλωστε του σχολιαστού. Μάλιστα ενθυμούμαι, ότι ο εν λόγω σχολιαστής υπέπεσεν εις ένα σφάλμα κατά τη συνάντησιν Γερμανίας – Αυστρίας (6-1), ότε ανήγγειλεν, ότι οι Γερμανοί έπαιξαν με άσπρη φανέλλα και οι Αυστριακοί με πράσινη. Εγώ όμως αμέσως αντελήφθην το σφάλμα διότι διέκρινα τους Χάναπι, Ότσβιρκ, Στόγιασπαλ και τους λοιπούς που φορούσαν λευκή! Σε λίγα λεπτά όμως ο ραδιοσχολιαστής εζήτησε συγνώμη δια το αρχικόν του σφάλμα, λέγοντας ότι η Γερμανία παίζει με πράσινη φανέλλα και ουχί η Αυστρία. Τέλος πάντων.
Όλοι οι αγώνες που είχα την τύχη να παρακολουθήσω υπήρξαν αρκετά ενδιαφέροντες, πλην της συναντήσεως Ουρουγουάης – Σκωτίας (7-0), Ουγγαρίας – Γερμανίας (8-3) και κατά το β’ ημίχρονον της συναντήσεως Γερμανίας – Αυστρίας (6-1).
Πράγματι και εις τους τρεις ως άνω αγώνας η υπεροχή των νικητριών ομάδων εφάνη καθαρή εξ αρχής. Μάλιστα αν οι Σκώτοι και οι Γερμανοί ηγωνίσθησαν μέχρι το 90ο κατά των Ουρουγουανών και Ούγγρων οι Αυστριακοί εις τα ημιτελικά υπήρξαν πράγματι άξιοι λύπης και οίκτου και μετά το τρίτο γκολ του Φριτς Βάλτερ από πέναλτυ κατέθεσαν τα όπλα. Πράγματι, στο παιχνίδι αυτόλυπήθηκα τους Βιεννέζους. Εκτός του Τσέμαν που υπήρξε αρνητικό στοιχείο και που σε κάθε επίθεση των Γερμανών έχανε τα νερά του, οι Οτσβιρκ, Χάναππι, Στόγιασπαλ και Χάππελ δεν μου θύμισαν τίποτε από αυτούς που είχα δη στην Αθήνα.
Αλλά ας έλθω εν μέρει στα 10 παιχνίδια που παρηκολούθησα.
Η πρώτη συνάντησις ήταν μεταξύ Γιουγκοσλαβίας και Γαλλίας. Οι φίλοι μου οι Γάλλοι με απογοήτευσαν. Τους δώθηκαν ευκαιρίες να σημειώσουν τέρμα, αλλά με κεφαλιά του Ντερέντρ και ένα γυριστό ψαλίδι του χαφ Μαρσέλ κτύπησαν στον στύλο. Αντιθέτως οι Γιουγκοσλάβοι χωρίς να πραγματοποιήσουν ένα μεγάλο παιχνίδι εκέρδισαν με ένα γκολ του Μιλουτίνοβιτς και κατόπιν κράτησαν το σκορ χάρις εις τον εκπληκτικόν Μπεάρα και την συμπαγή άμυνα όπου τα 1,92μ. του Χόρβατ εστάθηκαν ικανά να αποκρούσουν κάθε ενέργεια της γαλλικής ομάδος, η οποία επαναλαμβάνω έπαιξε χωρίς μπρίο και τακτική.
Την επομένη στη Βασιλεία η Αγγλία προηγούμενη με 3-1, επαναπαύθη στα 3 τέρματα και οι Βέλγοι που δεν καταθέτουν τα όπλα, ισοφάρισαν (3-3). Η παράτασις δεν μετεδόθη από την τηλεόρασι.
Την 20ην Ιουνίου πάλιν στη Βασιλεία η Ουγγαρία με 10 παίκτας κατά το β’ ημίχρονο, λόγω τραυματισμού του Πούσκας από τον ξακθομάλλην Λίμπριχ, έπαιξε όπως ήθελε την Γερμανική ομάδα η οποία ηγωνίσθη με 5 αναπληρωματικούς.
Πάλιν, στην Βασιλεία την 23ην Ιουνίου η Ελβετία με ένα καταπληκτικό παιχνίδι, εσάρωσε την Ιταλία (4-1), η οποία ηγωνίσθη χωρίς τακτικήν και συνδιασμούς. Οι Ιταλοί προσεπάθουν πάντοτε να εισδύσουν από το κέντρον της Ελβετικής αμύνης και το σφάλμα τούτο τους έφερε την ήττα. Οι Ελβετοί και οι Βέλγοι εφάνησαν καθ’ όλον το τουρνουά ως οι πιο μαχητικοί αγωνισταί. Χάρις στον δυναμισμόν και την πεποίθησίν τους κατόρθωσαν να παίξουν πιο ισχυρά συγκροτήματα, όπως την Αγγλία και την Ιταλία. Ένα εύγε τους αξίζει!!
Και φθάνω στα προημιτελικά. Απ’ αυτά είδα δύο. Την 27ην Ιουνίου εις Βέρνην όπου οι Ούγγροι πιο συμπαγείς, εκέρδισαν καθαρά τους Βραζιλιάνους με 4-2. Στο παιχνίδι αυτό οι Βραζιλιάνοι μου προκάλεσαν μια εξαιρετική εντύπωσι. Όλοι τους διαθέτουν μίαν ατομικήν τεχνικήν κατάρτισιν άριστην. Παίκτας σαν τους Ζουλίνχο, Ντίντι, Μπάουερ και Πινχέϊρο «ζογκλάρουν» τη μπάλλα σαν να ήσαν στο τσίρκο!
Αλλά οι Ούγγροι πιο ρεαλιστές τους αντιμετώπισαν με ψυχραιμίαν και χάρις εις τον Κόκσιτς τους εκέρδισαν. Δυστυχώς το παιχνίδι αυτό εξετραχύνθη και είδα τον Ουμπέριο να κλωτσά τα πόδια του Τζίμπορ και τον Μπάουερ να γρονθοκοπείται με τον βουλευτή Μπόζικ! Ο Αγγλος διαιτητής δεν ήξερε τι να κάνη, ενώ οι θεαταί «ούρλιαζαν» πραγματικά!
Η άλλη συνάντησις των προημιτελικών μεταξύ Ουρουγουάης και Αγγλίας ήταν πιο ήσυχη, αλλά δεν ήταν ένας μεγάλος αγών. Οι Ουρουγουανοί έπαιξαν καλύτερα, ενώ οι Αγγλοι έχασαν ευκαιρίες αγωνιζόμενοι πάντοτε χωρίς μπρίο και εκλέμψεις, τρομερά μονότονα, όπως συνήθως, και αργά.
Την 30ην Ιουνίου είδα τον ημιτελικό Γερμανία – Αυστρία. Παρά πάσαν προσδοκίαν, οι Γερμανοί κατετρόπωσαν μίαν Αυστριακήν ενδεκάδα, που ήταν η σκιά του λαμπρού συγκροτήματος των προηγούμενων ημερών. Οι Γερμανοί είναι παίκται γρήγοροι , δυναμικοί και αποτελούν ένα θαυμάσιον «μπλοκ». Η μεγάλη διαφορά τερμάτων οφείλεται κατά πολύ στον Τσέμαν που την ημέρα εκείνη δεν ήταν παρά ένας τραυματισμένος και κακόμοιρος «τίγρης».
Δια την γ’ θέσιν της κατατάξεως οι Αυστριακοί επεβλήθησαν των Ουρουγουανών στη Ζυρίχη με 3-1. Οι Ουρουγουανοί έπαιξαν χλιαρά και εφάνησαν κουρασμένην από την συνάντησιν με τους Ούγγρους στα ημιτελικά.
Τέλος, η μεγάλη μέρα του τελικού έφθασε. Όπως ξέρετε το φαβορί η Ουγγαρία, ηττήθη από την Γερμανίαν. Οι παίκται της τελευταίας ήσαν εξαιρετικοί καθ’ όλον το διάστημα του αγώνος. Ηττώμενοι με 2-0 κατώρθωσαν και ισοφάρισαν και 5’ προ της λήξεως του αγώνος επέτυχαν δια του Ρανχ το νικητήριο τέρμα. Έκτοτε περιωρίσθησαν εις άμυνα και διετήρησαν ούτω την νίκην, κατακτώντας το Κύπελλο από τα χέρια του κ.Ζυλ Ριμέ.
Ασχέτως της εξαιρετικής εμφανίσεως των Γερμανών δύναμαι να πω ότι οι ομάδες της Ουγγαρίας, της Βραζιλίας και της Ουρουγουάης μου αφήκαν στο σύνολον καλυτέρας εμφανίσεις από το συγκρότημα του Φ.Βάλτερ!
Οι Βραζιλιάνοι ιδίως, επαναλαμβάνω, ότι υπήρξαν εξαιρετικοί και αν ηγωνίζοντο περισσότερον ομαδικά θα εκέρδιζαν ίσως το Κύπελλον.
Ούτω παρηκολούθησα όλες τις ομάδες πλην της Τσεχοσλοβακίας, Τουρκίας, Ν.Κορέας και Μεξικού. Συνεπώς θα μπορέσω να κατατάξω τους καλυτέρους παίκτας που παρηκολούθησα στους 10 αγώνας:
Από τους τερματοφύλακας διέκρινα κατά πρώτον τους Μπεάρα (Γιουγκοσλαβία) και Παρλιέ (Ελβετία) και κατά δεύτερον λόγον τους Σμιτ (Αυστρία), Γκρόσιτς (Ουγγαρία), Μάσπολι (Ουρουγουάη). Αντιθέτως εφάνησαν εκτός φόρμας οι Μέρρικ (Αγγλία), Καστίλχο (Βραζιλία) και ιδίως ο Τσέμαν (Αυστρία), ο χειρότερος όλων!
Από τους ακραίους μπακ οι πιο σταθεροί ήσαν οι Νέϋρυ (Ελβετία), Ντζ.Σάντος (Βραζιλία), Πόζιπαλ (Γερμανία) και καλύτερος όλων με 2 κλάσεις διαφορά ο μελαμψός Ουρουγουανός Βίκτωρ Αντράντε. Υστέρησαν οι Χάναππι (Αυστρία), Μπουζάνσκυ (Ουγγαρία) και Μπρύν (Αγγλία).
Ο καλύτερος σέντερ μπακ ήτο κατά κοινή ομολογία ο Βραζιλιάνος Πινχέϊρο, πραγματικός ακροβάτης κι έπεται ο υπερδυναμικός Λίμπριχ και ο Σκώτος Ντάβιντσον. Αρκετά καλοί οι Χάππελ (Αυστρία), Ζονκέ (Γαλλία), Καρρέ (Βέλγιον) και Χόρβατ (Γιουγκοσλαβία) και Σάντα Μαρία (Ουρουγουάη).
Οι καλύτεροι ακραίοι μέσοι κατά σειράν μου εφάνησαν οι Μπόζικ (Ουγγαρία), Τσαϊκόφσκι (Γιουγκοσλαβία), Οτσβιρκ (Αυστρία), Μπάουερ και Μπρανταοζίνχο (Βραζιλία), Νέστι (Ιταλία), Ζακαρίας (Ουγγαρία) και Κόλλερ (Αυστρία). Καλοί επίσης οι Βαρέλα (Ουρουγουάη), Ράϊτ (Αγγλία), Νέρι (Ιταλία) και Εκέλ (Γερμανία).
Και έρχομαι στους κυνηγούς:
Εξω δεξιά: Ο Βραζιλιάνος Ζουλίνχο ήταν ο καλύτερος αναμφιβόλως με δεύτερον τον Ουρουγουανόν Αμπάντιε, τρίτον τον αγέραστον Μάθιους (Αγγλία) και τον ταχύν Ραχν (Γερμανία).
Μέσα δεξιά: Υπ’ αριθ. 1 ο Κόκσιτς, με το «χρυσό» κεφάλι και πρώτος σκόρερ του Κυπέλλου. Έπονται οι Ντίντι (Βραζιλία), Αμπροίς (Ουρουγουάη), Μόρλοκ (Γερμανία), Βουλάντεν (Ελβετία).
Σέντερ φορ: Εδώ ο Χιντεγκούτι (Ουγγαρία) και ο Γερμανός Ότμαρ Βάλτερ διεκδικούν την πρώτην θέσιν. Ακολουθούν ο σκόρερ Ούγκι (Ελβετία), Μίτιτς (Γιουγκοσλαβία), Στόγιασπαλ (Αυστρία).
Μέσα αριστερά: Ο Ουρουγουανός Σιαφφίνο παίρνει την α’ θέσι. Ο Πούσκας έπαιξε μόνον τρία παιχνίδια και στον τελικόν δεν εφάνη τόσο τρομερός αναρρώσας μόλις από το τραύμα του. Διεκρίθησαν εις την θέσιν αυτήν επίσης και οι Μάλλαμαν (Ελβετία), Ανούλ (Βέλγιο), Προμστ (Αυστρία), Βούκας (Γιουγκοσλαβία) και ο πολύς Φ.Βάλτερ, ο «μαέστρος» της γερμανικής ομάδος, που διεκρίθη περισσότερον δια το ομαδικόν πνεύμα παρά δια τας ατομικάς του ενεργείας.
Τέλος ως έξω αριστερά ο Ούγγρος Τζίμπορ εφάνη ο ταχύτερος και ο πιο επικίνδυνος με έποντας τους Μπόργκες (Ουρουγουάη), τον νεαρόν Σέφφερ (Γερμανία) και Ο Λορέντζι (Ιταλία).
Συνεπώς η καλυτέρα ομάδα, βάσει των αποδόσεων των παικτών που παρηκολούθησα στους 10 αγώνας θα πρέπει να καταρτισθή ως εξής:
Μπεάρα (Γιουγκοσλαβία)
Αντράντε (Ουρουγουάη)
Πινχέϊρο (Βραζιλία)
Σάντος (Βραζιλία)
Μπόζικ (Ουγγαρία)
Τσαϊκόφσκι (Γιουγκοσλαβία)
Ζουλίνχο (Βραζιλία)
Κόκσιτς (Ουγγαρία)
Χιντεγκούτι (Ουγγαρία)
Σκιαφφίνο (Ουρουγουάη)
Τζίμπορ (Ουγγαρία)
Με αναπληρωματικούς τους Παρλιέ (Ελβετία), Λίμπριχ (Γερμνανία), Οτσβιρκ (Αυστρία), Πούσκας (Ουγγαρία), Αμπαντιέ (Ουρουγουάη) και Φριτς Βάλτερ (Γερμανία).
Ούτω , χάρις εις την τηλεόρασιν και χωρίς να ξοδέψω ούτε ένα φράγκο, για δέκα μέρες, είδα από μία πολυθρόνα κι ένα ποτήρι μπύρα όλο το 5ον Παγκόσμιον Κύπελλον.
Ζήτω, λοιπόν η τηλεόρασις και σας διαβεβαιώ δεν το κάμω για ρεκλάμα….
Αθλητική Ηχώ, Σάββατο 10 Ιουλίου 1954
Όμως και η παρουσίαση της Πρωταθλήτριας Κόσμου Δ.Γερμανίας έχει ενδιαφέρον. Γιατί παρουσιάζει τους παγκόσμιους πρωταθλητές έτσι όπως τους παρακολούθησε από τον τηλεοπτικό δέκτη.
ΤΟ ΑΟΥΤΣΑΙΝΤΕΡ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΤΟΥ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΖΥΛ ΡΙΜΕ
ΑΥΤΗ ΕΙΝΕ Η ΕΘΝΙΚΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΠΟΥ ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΚΥΠΕΛΛΟ
-Οι α/φοι Βάλτερ και οι Λίμπριχ, Μόρλοκ, Πόζιπαλ, Σέφφερ, δάμασαν τη Βούντερτημ κέρδισαν τους Γιουγκοσλάβους και έστησαν εις τους Ουγγαρέζους την παγίδα του 8-3.
ΠΑΡΙΣΙΟΙ – Όπως σας ανέφερα σε προηγούμενη ανταπόκρισί μου, χάρις εις την τηλεόρασιν βρέθηκα 10 ημέρες στην Ελβετία, όπου παρηκολούθησα ισάριθμες συναντήσεις δια το Παγκόσμιον Κύπελλον. Απ’ αυτές είδα τρεις φορές την Γερμανικήν ενδεκάδα, η οποία τελικώς, όλως απροόπτως, εκέρδισε το Παγκόσμιον Κύπελλον 1954. Ούτω δύναμαι να σχηματίσω μίαν γνώμην της Γερμανικής ομάδος βάσει των αγώνων που είδα.
Η Γερμανική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία εισήχθη εις την ΦΙΦΑ προ τριών ετών και επωφελήθη ούτω δια να δηλώση συμμετοχήν εις το Παγκόσμιον Κύπελλον, όπου εκληρώθη δια να παίξη δια τα προκριματικά με τη Νορβηγία και το Σάαρ. Νικήτρια του προκριματικού ομίλου με 3 νίκας και μίαν ισοπαλίαν εισήχθη ούτω εις τον τελικόν γύρον και εις τον όμιλον με την Ουγγαρίαν, Τουρκίαν και Ν.Κορέαν. Χάρις εις τας δύο νίκας της επί των Τούρκων (7-2 και 4-1) προεκρίθη δια τα προημιτελικά, όπου κατόρθωσε και επεβλήθη της Γιουγκοσλαβίας με 2-0. Οι ειδικοί προέβλεψαν ότι μετά τη νίκην αυτήν θα τελείωνε το ταξίδι των Γερμανών εις την Ελβετίαν. Πράγματι εις τα ημιτελικά θα αντιμετώπιζε την Αυστρίαν, η οποία εφέρετο φαβορί. Εις την εν λόγω όμως συνάντησιν την οποίαν παρηκολούθησα από την τηλεόρασιν πάντοτε, η Γερμανική ενδεκάς ταχύτατη, αγωνιζόμενη μεθοδικά και με εξαιρετικούς συνδιασμούς και τακτικήν προκάλεσε μεγίστην έκπληξιν νικήσασα ή μάλλον σαρωσσασα την Αυστριακήν ομάδα με 6-1. Εις τον αγώνα αυτόν μου προξένησε κατάπληξιν το παιχνίδι των Γερμανών. Εις την άμυναν έπαιζαν δυναμικά και πάντοτε απέκρουσαν τας επιθέσεις των Αυστριακών, αν όχι με μπρίο και κλάσιν, τουλάχιστον με δυναμισμόν.
Αλλά εκεί που οι Γερμανοί ήσαν καταπληκτικοί ήτο εις την επίθεσιν. Οι πέντε κυνηγοί, τροφοδοτούμενοι συνεχώς από τα χαφ και τα μπακ, έπαιζαν ένα γρήγορο «τουρμπιγιόν» με μακρυνές μπαλλιές που «εγονάτισε» την ασταθή άλλωστε Αυστριακήν άμυνα.
Χωρίς να κατατρίβωνται σε ντρίμπλες, αλλά παίζοντας ανοικτά οι α/φοί Βάλτερ, ο Μόρλοκ, ο Ραχν και ο Σέφερ εισέδυον με καταπληκτική ταχύτητα και ευκολία στα καρρέ των Βιεννέζων τα οποία υπερήσπιζεν ο «κακόμοιρος» Τσέμαν.
Το σκορ 6-1 είναι κάπως βαρύ δια την Αυστρία, αλλά τόσον ο Τσέμαν, όσο και τα τρία μπακ Χάναππι, Χάππελ και Σλέγκερ, έπαιξαν τη μέρα εκείνη μουδιασμένα και πολύ νευρικά, διευκολύνοντας ούτω τους αντιπάλους των. Εξ άλλου ο Οτσβιρκ δεν εκινείτο με διάθεσιν και άφησε πολλάκις τον Φριτς Βάλτερ μόνον του. Ο τελευταίος δεν επωφελήθη της καταστάσεως αυτής και έδιδεν συνεχώς μπαλλιές τρομερά επικίνδυνες στους συναδέλφους του. Μετά το 6-1 και τη νίκην των Ούγγρων επί των Ουρουγουανών ο τελικός θα έθετεν εντιπάλους την Ουγγαρία και τη Γερμανίαν.
Πηγαίνοντας στο σπίτι του Ντυμπρέγκ δια να δώ το παιχνίδι απ’ τη τηλεόρασι σκεφτόμουν:
«Οι Γερμανοί κέρδισαν εύκολα τους Αυστριακούς, αλλά θα βρεθούν σήμερα απέναντι πιο συμπαγούς αμύνης».
Όταν άρχισε το παιχνίδι, εφάνη ότι η πρόβλεψίς μου επετύγχανε. Οι Ούγγροι πιο γρήγοροι, επέτυχον γκολ σε 10’ 2 τέρματα από σφάλματα της γερμανικής αμύνης και ιδίως του τερματοφύλακος Τούρεκ. Αλλά ο γερμανικός λαός δεν καταθέτει εύκολα τα όπλα. Παρά τα 2 τέρματα εις βάρος της η γερμανική ομάς, σιγά – σιγά άρχισε να παίζη καλύτερα. Και σε διάστημα 8’ ισοφάρισε δια των Μόρλοκ και Ρανχ!
Τότε περίμενα την αντεπίθεσι των Ούγγρων. Πράγματι οι Ούγγροι φιλοτιμηθέντες άρχισαν το «τουρμπιγιόν» των. Τα λεπτά όμως περνούσαν και η γερμανική ομάς διατηρούσε ισόπαλο το σκορ. Εξ λεπτά προ της λήξεως του αγώνος το σκορ ήτο το αυτό, ήτοι 2-2. Και ενώ περιμέναμε όλοι την παράτασι, ο Μόρλοκ «έκλεψε» τη μπάλλα από τον Ζακαρίας και πάσσαρε δεξιά στον Ραχν, που βρισκόταν 20 μέτρα μακρυά από τα γκολπόστ του Γκρόσιτς. Ο Ραχν, τότε, έστρωσε την μπάλλα και εξεπέλυσε το σουτ του. Η μπάλλα καρφώθηκε στα δίκτυα του Γκρόσιτς! Η Γερμανία προηγείτο με 3-2. Τι έκπληξις!!
Μετά ένα λεπτό ο Πούσκας ισοφάριζε… αλλά ήταν οφ σάϊντ. Και εν μέσω μιάς απεριγράπτου ατμοσφαίρας και φωνασκιών 30.000 Γερμανών, ο Φριτς Βάλτερ, ο μεγάλος αρχηγός του Γ’ Ράϊχ, παρελάμβανε το Κύπελλο από τον πρόεδρον την ΦΙΦΑ κ.Ζυλ Ριμιέ!
Η Γερμανική ομάς ίσως δεν άξιζε να κερδίση το Κύπελλο! Πράγματι από απόψεως παιχνιδιού υστερούσε της Ουγγρικής, της Βραζιλιάνικης και της Ουρουγουανής. Αλλά οι Γερμανοί είχαν κάτι άλλο που δεν είχαν οι αντίπαλοί των. Την πεποίθησιν εις τα δυνάμεις των και τον ακατάβλητον δυναμισμόν. Βέβαια εις την κλήρωσιν των προημιτελικών και ημιτελικών ηυνοήθη εμν μέρει ως προς την Ουγγαρία, η οποία αντιμετώπισε την Βραζιλία και την Ουρουγουάη, αλλά και πάλιν κανείς δεν προέβλεπεν ότι η Γερμανία θα εκέρδιζε στα προημιτελικά την Γιουγκοσλαβίαν και στα ημιτελικά την Αυστρίαν.
Συνεπώς! Εύγε λοιπόν, αξίζει εις την Γερμανικήν ομάδα η οποία παρά πάσα προσδοκία επέτυχε έναν μέγα άθλο δεικνύουσα δια μίαν άλλην φοράν ότι εις το ποδόσφαιρον δεν υπάρχουν προγνωστικά και φαβορί.
Ειες τους αγώνας της του εν λόγω Κυπέλλου, η Γερμανία πέτυχε τα ακόλουθα αποτελέσματα:
Με Τουρκία (4-1 και 7-2)
Με Ουγγαρία (3-8 και 3-2)
Γιουγκοσλαβία (2-0), και
Αυστρία (6-1)
Εις τους ως άνω αγώνας χρησιμοποίησε τους κάτωθι 18 παίκτας
- Τούρεκ, Κβιατόφσκι (τερματοφύλακες)
- Πόζιπαλ, Κολμέγιερ, Λίμπριχ, Λάμπαντ, Μπάουερ (μπακ)
- Εκελ, Μάϊ, Μέμπους (χαφ)
- Ραχν, Κλοντ, Ο.Βάλτερ, Μόρλοκ, Φρ.Βάλτερ, Σέφερ, Πφάφ, Χέρμαν (κυνηγοί)
Επέτυχεν συνολικώς 25 τέρματα τα οποία επέτυχον οι: Μόρλοκ (6), Ραχν (4), Σέφερ (4), Ο.Βάλτερ (4), Φ.Βάλτερ (3), Κλοντ (1), Χέρμαν (1), Πφαφ (1) και εν που επέτυχεν ο Σέρβος Χόρβατ εις βάρος της ομάδος του.
Παραθέτω τους 18 παίκτας που χρησιμοποίησεν η Γερμανική ομάς εις τους θριαμβευτικούς δι’ αυτήν αγώνας του Παγκοσμίου Κυπέλλου:
ΤΟΝΙ ΤΟΥΡΕΚ: Τερματοφύλαξ της ομάδος. Ντούσελντορφ, 35 ετών, ύψος 1,81 και βάρος 80 κιλά. Σταθερός, ψύχραιμος, χωρίς ασκόπους κινήσεις, 16 φορές διεθνής.
ΕΝΡΙΧ ΚΒΙΑΤΚΟΦΣΚΙ. Τερματοφύλαξ της ομάδος Ντόρτμουντ, 28 ετών, ύψος 1,80, 75 κιλά. Ηγωνίσθη μόνον κατά της Ουγγαρίας την πρώτη φορά δεχθείς 8 τέρματα, 2 φοράς διεθνής.
ΓΙΟΖΕΦ ΠΟΖΙΠΑΛ: Δεξί σέντερ μπακ της Χάμπουργκ, 27 ετών, ύψος 1,76, βάρος 76 κιλά. Καλός τεχνίτης, αλλά βαρύς. Ηγωνίσθη με την ομάδα της ΦΙΦΑ τον Οκτώβριον του 1953 κατά της Αγγλίας (4-4). 20 φορές διεθνής
ΒΕΡΝΕΡ ΛΙΜΠΡΙΧ. Σέντερ μπακ της Καϊζερλάουτερν. 27 ετών, 1,76, 75 κιλά. Υπερδυναμικός και αρκετά σκληρός. Τρομερός παίκτης, από τους καλύτερους του τουρνουά. 12 φορές διεθνής.
ΒΕΡΝΕΡ ΚΟΛΜΕΓΙΕΡ. Αριστερός μπακ της Καϊζερλάουτερν, 25 ετών, 1μ74, 76 κιλά. Ταχύς και σταθερός μπακ, 26 φορές διεθνής.
ΧΑΝΣ ΜΠΑΟΥΕΡ. Δεξί μπακ της Μπάγερν Μούνιχ, 27 ετών, 1μ,71, 72 κιλά. Δυναμικός, αλλά ασταθής στις επεμβάσεις του. 4 φορές διεθνής.
ΦΡΙΤΣ ΛΑΜΠΑΝΤ. Αριστερός μπακ της Χάμπουργκ, 29 ετών, 1μ80, 76 κιλά, ψύχραιμος και ακριβείς επεμβάσεις, 6 φορές διεθνής.
ΧΟΡΣΤ ΕΚΕΛ. Δεξί χαφ της Καϊζερλάουτερν, 24 ετών, 1μ80, 65 κιλά, τεχνίτης, ακούραστος από τους καλύτερους χαφ της Ευρώπης, 16 φορές διεθνής.
ΚΑΡΛ ΜΑΊ. Αριστερό χαφ της Φουρτ, 26 ετών, 1μ 72, 71 κιλά. Ο πιο γρήγορος παίκτης της ομάδος του. Διακρίνεται δια το αμυντικό ταπεραμέντο του. 7 φορές διεθνής.
ΠΑΟΥΛ ΜΕΜΠΟΥΣ. Δεξί χαφ της Κολωνίας, 34 ετών, 1μ68, 62 κιλά. Αποδοτικός παίκτης, αλλά αργός και βαρύς. 16 φορές διεθνής.
ΧΕΛΜΟΥΤ ΡΑΧΝ. Εξω δεξιά της Ροτ Βάϊς Έσσεν, 24 ετών, 1μ78, 76 κιλά. Εξτρέμ γρήγορος, με επικίνδυνα σουτ, αλλά στερούμενος τεχνικής καταρτίσεως. 17 φορές διεθνής.
ΜΠΕΡΝΙ ΚΛΩΝΤ. Εξω δεξιά της Σάλκε 27 ετών. 1μ74, 69 κιλά. Κοντός, σταθερός και δυναμικός παίκτης. 9 φορές διεθνής.
ΜΑΞ ΜΟΡΛΟΚ. Δεξιός ενδιάμεσος της Νύρεμπεργκ, 29 ετών, 1μ70, 74 κιλά. Πολύ καλός τεχνίτης, με ακριβείς πάσες, αλλά ισχυρά σουτ. Είναι ο σκόρερ του γερμανικού πρωταθλήματος.27 φορές διεθνής.
ΟΤΜΑΡ ΒΑΛΤΕΡ. Σέντερ φορ της Καϊζερλάουτερν, 30 ετών, 1μ77, 78 κιλά. Σέντερ φορ με διεισδύσεις και ευθύβολα σουτ. 24 φορές διεθνής.
ΦΡΙΤΣ ΒΑΛΤΕΡ. Μέσα αριστερά της Καϊζερλάουτερν, 33 ετών, 1μ72, 70 κιλά. Ο αρχηγός της ομάδος. Τεχνίτης πρώτης κλάσεως και από τους καλύτερους ενδιάμεσους της Ευρώπης. 45 φορές διεθνής. Ηγωνίζετο προπολεμικώς εις την εθνικήν Γερμανίας
ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ, 13 Ιουλίου 1954
Κι όχι μόνο είδε τους αγώνες, αλλά έγραψε και τις εντυπώσεις του στην εφημερίδα στην οποία εργαζόταν τότε, την "Αθλητική Ηχώ". Αυτές οι ανταποκρίσεις μπορούν να χαρακτηριστούν στις μέρες μας ντοκουμέντα.
Πριν τις διαβάσουμε κάποια στοιχεία για το πρώτο τηλεοπτικό Μουντιάλ.
Η Eurovision είχε ιδρυθεί εκείνη τη χρονιά και έντεκα ακόμη χώρες εκτός την Ελβετία έβλεπαν τους αγώνες. Ήταν οι Μ.Βρετανία, Γερμανία, Γαλλία, Αυστρία, Ιταλία, Ολλανδία, Βέλγιο, Δανία, Σουηδία, Ισπανία και Λουξεμβούργο. Μόνο στη Γαλλία στη διάρκεια της διοργάνωσης πουλήθηκαν 250.000 τηλεοπτικοί δέκτες. Κανείς όμως δεν μπορούσε να φανταστεί αυτό που θα ακολουθούσε.
Ο Γιάννης Διακογιάννης, ο άνθρωπος που από τη δεκαετία του ’60 μας μύησε στο Παγκόσμιο Κύπελλο το 1954 και είδε ως τηλεθεατής τους αγώνες στη Γαλλία. Βρισκόταν στη Γαλλία για σπουδές, τον συνεπήρε όμως η δημοσιογραφία. Εργαζόταν στη «Λ’ εκίπ» κι έστελνε ανταποκρίσεις στην «Αθλητική Ηχώ». Σχεδίαζε να πάει στην Ελβετία, αλλά τελικά έμεινε στη Γαλλία και είδε τα ματς στη τηλεόραση. Τις εντυπώσεις του τις κατέγραψε σε δύο ανταποκρίσεις που εκτός από το κλίμα της εποχής μας δίνουν και χρήσιμα στοιχεία για το πως η Γαλλική τηλεόραση μετέδιδε τους αγώνες. Με τα λάθη, τις διακοπές κι όλα τα σχετικά. Αξίζει να τις παρουσιάσουμε. Στο κείμενο διατηρήσαμε την ορθογραφία της εποχής, αλλά και τα ονόματα κάποιων ποδοσφαιριστών όπως τα έγραφαν οι εφημερίδες της εποχής:
Ο ΜΟΝΙΜΟΣ ΕΙΣ ΠΑΡΙΣΙΟΥΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΗΣ ΜΑΣ κ.ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΙΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΣ ΓΡΑΦΕΙ:
ΠΑΡΗΚΟΛΟΥΘΗΣΑ ΔΕΚΑ ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΧΑΡΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΙΝΘαυμάσια τα αστέρια Σιαφφίνο, Κοκσις, Αντράντε, Ζουλίνιο, Μπεάρα, Μάθιους, Μποτζικ. Πούσκας και έζησα τις τραγικώτερες στιγμές της πανωλεθρίας της Βούντερτημ
Καλυτέρα ομάδα ήτο: η Ουγγρική, με 2αν την Βραζιλία και 3η την Ουρουγουάη
ΠΑΡΙΣΙΟΙ – Όταν έφτασα στο Παρίσι, προερχόμενος από την Αθήνα, είχα βάλει μέσα στο μυαλό μου να πάω στην Ελβετία για να παρακολουθήσω τους αγώνας του 5ου Παγκοσμίου Κυπέλλου! Αλλά ενώ ήμουν αποφασισμένος για το εν λόγω ταξίδι, συνάντησα μία ημέρα στα αποδυτήρια του σταδίου «Παρκ ντε Πρενς» τον φίλον μου δεξιόν χαφ της Παρισινής ομάδος «Ρασίνγκ», Αλμπέρ Ντυμπέγκ. Του εξέθεσα το προβλεπόμενο ταξίδι και εκείνος τότε μου είπε: «Δεν καταλαβαίνω γιατί θες να δώσης 40.000 φράγκα για να πας στην Ελβετία, αφού μπορής να έρθης κάθε μέρα στο σπίτι μου και να δούμε μαζί το παιχνίδι της ημέρας από την τηλεόρασι».
Η ιδέα ήταν εξαιρετική, σκέφθηκα κι έτσι, χάρις στον Ντυμπέγκ παρακολούθησα δέκα αγώνες του Κυπέλλου Ζυλ Ριμέ, χωρίς να ξοδέψω ούτε ένα φράγκο και ξαπλωμένος στην πολυθρόνα!
Πράγματι κάθε απόγευμα πήγαινα στο σπίτι του φίλου μου Ντυμπέργκ, όπου με τους λοιπούς συμπαίκτας του της Ρασίνγκ Σιζοσκί, Κουρτώ, Τορρίς, Κυρίλ και τον Βραζιλιάνο Αμάλφι παρηκολούθησα τις περιπέτειες του 5ου Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ούτως είδα 10 εν λόγω αγώνας, τους κάτωθι:
- Γιουγκοσλαβία – Γαλλία (1-0)
- Αγγλία – Βέλγιον (4-4)
- Ουρουγουάη – Σκωτία (7-0)
- Ουγγαρία – Γερμανία (8-3)
- Ελβετία – Ιταλία (4-1)
- Ουρουγουάη – Αγγλία (4-2)
- Ουγγαρία – Βραζιλία (4-2)
- Γερμανία – Αυστρία (6-1)
- Αυστρία – Ουρουγουάη (3-1),
Και τον τελικόν Γερμανία – Ουγγαρία (3-2)
Έτσι είδα όλα τα καλύτερα παιχνίδια της ημέρας πλην της συναντήσεως Ουγγαρίας – Ουρουγουάης (4-2) στα ημιτελικά διότι η τηλεόρασις, ή μάλλον ο πομπός ήτο τοποθετημένος εις Βασιλείαν (Μπαλ). Δια τον λόγον αυτόν είδα συνεχώς από την 17ην Ιουνίου έως την 30η Ιουνίου όλα τα παιχνίδια που εγίνοντο εις την Βασιλείαν. Κι όπως γινόταν στη Μπαλ κάθε μέρα αγώνας τους παρηκολούθησα όλους.
Μπορώ να πω ότι ικανοποιήθηκα σχεδόν πλήρως από την τηλεόρασιν. Φυσικά δεν έβλεπα καθαρά, όπως εάν ήμουν στο γήπεδο, αλλά διέκρινα πάντοτε τους παίκτας τη βοηθεία άλλωστε του σχολιαστού. Μάλιστα ενθυμούμαι, ότι ο εν λόγω σχολιαστής υπέπεσεν εις ένα σφάλμα κατά τη συνάντησιν Γερμανίας – Αυστρίας (6-1), ότε ανήγγειλεν, ότι οι Γερμανοί έπαιξαν με άσπρη φανέλλα και οι Αυστριακοί με πράσινη. Εγώ όμως αμέσως αντελήφθην το σφάλμα διότι διέκρινα τους Χάναπι, Ότσβιρκ, Στόγιασπαλ και τους λοιπούς που φορούσαν λευκή! Σε λίγα λεπτά όμως ο ραδιοσχολιαστής εζήτησε συγνώμη δια το αρχικόν του σφάλμα, λέγοντας ότι η Γερμανία παίζει με πράσινη φανέλλα και ουχί η Αυστρία. Τέλος πάντων.
Όλοι οι αγώνες που είχα την τύχη να παρακολουθήσω υπήρξαν αρκετά ενδιαφέροντες, πλην της συναντήσεως Ουρουγουάης – Σκωτίας (7-0), Ουγγαρίας – Γερμανίας (8-3) και κατά το β’ ημίχρονον της συναντήσεως Γερμανίας – Αυστρίας (6-1).
Πράγματι και εις τους τρεις ως άνω αγώνας η υπεροχή των νικητριών ομάδων εφάνη καθαρή εξ αρχής. Μάλιστα αν οι Σκώτοι και οι Γερμανοί ηγωνίσθησαν μέχρι το 90ο κατά των Ουρουγουανών και Ούγγρων οι Αυστριακοί εις τα ημιτελικά υπήρξαν πράγματι άξιοι λύπης και οίκτου και μετά το τρίτο γκολ του Φριτς Βάλτερ από πέναλτυ κατέθεσαν τα όπλα. Πράγματι, στο παιχνίδι αυτόλυπήθηκα τους Βιεννέζους. Εκτός του Τσέμαν που υπήρξε αρνητικό στοιχείο και που σε κάθε επίθεση των Γερμανών έχανε τα νερά του, οι Οτσβιρκ, Χάναππι, Στόγιασπαλ και Χάππελ δεν μου θύμισαν τίποτε από αυτούς που είχα δη στην Αθήνα.
Αλλά ας έλθω εν μέρει στα 10 παιχνίδια που παρηκολούθησα.
Η πρώτη συνάντησις ήταν μεταξύ Γιουγκοσλαβίας και Γαλλίας. Οι φίλοι μου οι Γάλλοι με απογοήτευσαν. Τους δώθηκαν ευκαιρίες να σημειώσουν τέρμα, αλλά με κεφαλιά του Ντερέντρ και ένα γυριστό ψαλίδι του χαφ Μαρσέλ κτύπησαν στον στύλο. Αντιθέτως οι Γιουγκοσλάβοι χωρίς να πραγματοποιήσουν ένα μεγάλο παιχνίδι εκέρδισαν με ένα γκολ του Μιλουτίνοβιτς και κατόπιν κράτησαν το σκορ χάρις εις τον εκπληκτικόν Μπεάρα και την συμπαγή άμυνα όπου τα 1,92μ. του Χόρβατ εστάθηκαν ικανά να αποκρούσουν κάθε ενέργεια της γαλλικής ομάδος, η οποία επαναλαμβάνω έπαιξε χωρίς μπρίο και τακτική.
Την επομένη στη Βασιλεία η Αγγλία προηγούμενη με 3-1, επαναπαύθη στα 3 τέρματα και οι Βέλγοι που δεν καταθέτουν τα όπλα, ισοφάρισαν (3-3). Η παράτασις δεν μετεδόθη από την τηλεόρασι.
Την 20ην Ιουνίου πάλιν στη Βασιλεία η Ουγγαρία με 10 παίκτας κατά το β’ ημίχρονο, λόγω τραυματισμού του Πούσκας από τον ξακθομάλλην Λίμπριχ, έπαιξε όπως ήθελε την Γερμανική ομάδα η οποία ηγωνίσθη με 5 αναπληρωματικούς.
Πάλιν, στην Βασιλεία την 23ην Ιουνίου η Ελβετία με ένα καταπληκτικό παιχνίδι, εσάρωσε την Ιταλία (4-1), η οποία ηγωνίσθη χωρίς τακτικήν και συνδιασμούς. Οι Ιταλοί προσεπάθουν πάντοτε να εισδύσουν από το κέντρον της Ελβετικής αμύνης και το σφάλμα τούτο τους έφερε την ήττα. Οι Ελβετοί και οι Βέλγοι εφάνησαν καθ’ όλον το τουρνουά ως οι πιο μαχητικοί αγωνισταί. Χάρις στον δυναμισμόν και την πεποίθησίν τους κατόρθωσαν να παίξουν πιο ισχυρά συγκροτήματα, όπως την Αγγλία και την Ιταλία. Ένα εύγε τους αξίζει!!
Και φθάνω στα προημιτελικά. Απ’ αυτά είδα δύο. Την 27ην Ιουνίου εις Βέρνην όπου οι Ούγγροι πιο συμπαγείς, εκέρδισαν καθαρά τους Βραζιλιάνους με 4-2. Στο παιχνίδι αυτό οι Βραζιλιάνοι μου προκάλεσαν μια εξαιρετική εντύπωσι. Όλοι τους διαθέτουν μίαν ατομικήν τεχνικήν κατάρτισιν άριστην. Παίκτας σαν τους Ζουλίνχο, Ντίντι, Μπάουερ και Πινχέϊρο «ζογκλάρουν» τη μπάλλα σαν να ήσαν στο τσίρκο!
Αλλά οι Ούγγροι πιο ρεαλιστές τους αντιμετώπισαν με ψυχραιμίαν και χάρις εις τον Κόκσιτς τους εκέρδισαν. Δυστυχώς το παιχνίδι αυτό εξετραχύνθη και είδα τον Ουμπέριο να κλωτσά τα πόδια του Τζίμπορ και τον Μπάουερ να γρονθοκοπείται με τον βουλευτή Μπόζικ! Ο Αγγλος διαιτητής δεν ήξερε τι να κάνη, ενώ οι θεαταί «ούρλιαζαν» πραγματικά!
Η άλλη συνάντησις των προημιτελικών μεταξύ Ουρουγουάης και Αγγλίας ήταν πιο ήσυχη, αλλά δεν ήταν ένας μεγάλος αγών. Οι Ουρουγουανοί έπαιξαν καλύτερα, ενώ οι Αγγλοι έχασαν ευκαιρίες αγωνιζόμενοι πάντοτε χωρίς μπρίο και εκλέμψεις, τρομερά μονότονα, όπως συνήθως, και αργά.
Την 30ην Ιουνίου είδα τον ημιτελικό Γερμανία – Αυστρία. Παρά πάσαν προσδοκίαν, οι Γερμανοί κατετρόπωσαν μίαν Αυστριακήν ενδεκάδα, που ήταν η σκιά του λαμπρού συγκροτήματος των προηγούμενων ημερών. Οι Γερμανοί είναι παίκται γρήγοροι , δυναμικοί και αποτελούν ένα θαυμάσιον «μπλοκ». Η μεγάλη διαφορά τερμάτων οφείλεται κατά πολύ στον Τσέμαν που την ημέρα εκείνη δεν ήταν παρά ένας τραυματισμένος και κακόμοιρος «τίγρης».
Δια την γ’ θέσιν της κατατάξεως οι Αυστριακοί επεβλήθησαν των Ουρουγουανών στη Ζυρίχη με 3-1. Οι Ουρουγουανοί έπαιξαν χλιαρά και εφάνησαν κουρασμένην από την συνάντησιν με τους Ούγγρους στα ημιτελικά.
Τέλος, η μεγάλη μέρα του τελικού έφθασε. Όπως ξέρετε το φαβορί η Ουγγαρία, ηττήθη από την Γερμανίαν. Οι παίκται της τελευταίας ήσαν εξαιρετικοί καθ’ όλον το διάστημα του αγώνος. Ηττώμενοι με 2-0 κατώρθωσαν και ισοφάρισαν και 5’ προ της λήξεως του αγώνος επέτυχαν δια του Ρανχ το νικητήριο τέρμα. Έκτοτε περιωρίσθησαν εις άμυνα και διετήρησαν ούτω την νίκην, κατακτώντας το Κύπελλο από τα χέρια του κ.Ζυλ Ριμέ.
Ασχέτως της εξαιρετικής εμφανίσεως των Γερμανών δύναμαι να πω ότι οι ομάδες της Ουγγαρίας, της Βραζιλίας και της Ουρουγουάης μου αφήκαν στο σύνολον καλυτέρας εμφανίσεις από το συγκρότημα του Φ.Βάλτερ!
Οι Βραζιλιάνοι ιδίως, επαναλαμβάνω, ότι υπήρξαν εξαιρετικοί και αν ηγωνίζοντο περισσότερον ομαδικά θα εκέρδιζαν ίσως το Κύπελλον.
Ούτω παρηκολούθησα όλες τις ομάδες πλην της Τσεχοσλοβακίας, Τουρκίας, Ν.Κορέας και Μεξικού. Συνεπώς θα μπορέσω να κατατάξω τους καλυτέρους παίκτας που παρηκολούθησα στους 10 αγώνας:
Από τους τερματοφύλακας διέκρινα κατά πρώτον τους Μπεάρα (Γιουγκοσλαβία) και Παρλιέ (Ελβετία) και κατά δεύτερον λόγον τους Σμιτ (Αυστρία), Γκρόσιτς (Ουγγαρία), Μάσπολι (Ουρουγουάη). Αντιθέτως εφάνησαν εκτός φόρμας οι Μέρρικ (Αγγλία), Καστίλχο (Βραζιλία) και ιδίως ο Τσέμαν (Αυστρία), ο χειρότερος όλων!
Από τους ακραίους μπακ οι πιο σταθεροί ήσαν οι Νέϋρυ (Ελβετία), Ντζ.Σάντος (Βραζιλία), Πόζιπαλ (Γερμανία) και καλύτερος όλων με 2 κλάσεις διαφορά ο μελαμψός Ουρουγουανός Βίκτωρ Αντράντε. Υστέρησαν οι Χάναππι (Αυστρία), Μπουζάνσκυ (Ουγγαρία) και Μπρύν (Αγγλία).
Ο καλύτερος σέντερ μπακ ήτο κατά κοινή ομολογία ο Βραζιλιάνος Πινχέϊρο, πραγματικός ακροβάτης κι έπεται ο υπερδυναμικός Λίμπριχ και ο Σκώτος Ντάβιντσον. Αρκετά καλοί οι Χάππελ (Αυστρία), Ζονκέ (Γαλλία), Καρρέ (Βέλγιον) και Χόρβατ (Γιουγκοσλαβία) και Σάντα Μαρία (Ουρουγουάη).
Οι καλύτεροι ακραίοι μέσοι κατά σειράν μου εφάνησαν οι Μπόζικ (Ουγγαρία), Τσαϊκόφσκι (Γιουγκοσλαβία), Οτσβιρκ (Αυστρία), Μπάουερ και Μπρανταοζίνχο (Βραζιλία), Νέστι (Ιταλία), Ζακαρίας (Ουγγαρία) και Κόλλερ (Αυστρία). Καλοί επίσης οι Βαρέλα (Ουρουγουάη), Ράϊτ (Αγγλία), Νέρι (Ιταλία) και Εκέλ (Γερμανία).
Και έρχομαι στους κυνηγούς:
Εξω δεξιά: Ο Βραζιλιάνος Ζουλίνχο ήταν ο καλύτερος αναμφιβόλως με δεύτερον τον Ουρουγουανόν Αμπάντιε, τρίτον τον αγέραστον Μάθιους (Αγγλία) και τον ταχύν Ραχν (Γερμανία).
Μέσα δεξιά: Υπ’ αριθ. 1 ο Κόκσιτς, με το «χρυσό» κεφάλι και πρώτος σκόρερ του Κυπέλλου. Έπονται οι Ντίντι (Βραζιλία), Αμπροίς (Ουρουγουάη), Μόρλοκ (Γερμανία), Βουλάντεν (Ελβετία).
Σέντερ φορ: Εδώ ο Χιντεγκούτι (Ουγγαρία) και ο Γερμανός Ότμαρ Βάλτερ διεκδικούν την πρώτην θέσιν. Ακολουθούν ο σκόρερ Ούγκι (Ελβετία), Μίτιτς (Γιουγκοσλαβία), Στόγιασπαλ (Αυστρία).
Μέσα αριστερά: Ο Ουρουγουανός Σιαφφίνο παίρνει την α’ θέσι. Ο Πούσκας έπαιξε μόνον τρία παιχνίδια και στον τελικόν δεν εφάνη τόσο τρομερός αναρρώσας μόλις από το τραύμα του. Διεκρίθησαν εις την θέσιν αυτήν επίσης και οι Μάλλαμαν (Ελβετία), Ανούλ (Βέλγιο), Προμστ (Αυστρία), Βούκας (Γιουγκοσλαβία) και ο πολύς Φ.Βάλτερ, ο «μαέστρος» της γερμανικής ομάδος, που διεκρίθη περισσότερον δια το ομαδικόν πνεύμα παρά δια τας ατομικάς του ενεργείας.
Τέλος ως έξω αριστερά ο Ούγγρος Τζίμπορ εφάνη ο ταχύτερος και ο πιο επικίνδυνος με έποντας τους Μπόργκες (Ουρουγουάη), τον νεαρόν Σέφφερ (Γερμανία) και Ο Λορέντζι (Ιταλία).
Συνεπώς η καλυτέρα ομάδα, βάσει των αποδόσεων των παικτών που παρηκολούθησα στους 10 αγώνας θα πρέπει να καταρτισθή ως εξής:
Μπεάρα (Γιουγκοσλαβία)
Αντράντε (Ουρουγουάη)
Πινχέϊρο (Βραζιλία)
Σάντος (Βραζιλία)
Μπόζικ (Ουγγαρία)
Τσαϊκόφσκι (Γιουγκοσλαβία)
Ζουλίνχο (Βραζιλία)
Κόκσιτς (Ουγγαρία)
Χιντεγκούτι (Ουγγαρία)
Σκιαφφίνο (Ουρουγουάη)
Τζίμπορ (Ουγγαρία)
Με αναπληρωματικούς τους Παρλιέ (Ελβετία), Λίμπριχ (Γερμνανία), Οτσβιρκ (Αυστρία), Πούσκας (Ουγγαρία), Αμπαντιέ (Ουρουγουάη) και Φριτς Βάλτερ (Γερμανία).
Ούτω , χάρις εις την τηλεόρασιν και χωρίς να ξοδέψω ούτε ένα φράγκο, για δέκα μέρες, είδα από μία πολυθρόνα κι ένα ποτήρι μπύρα όλο το 5ον Παγκόσμιον Κύπελλον.
Ζήτω, λοιπόν η τηλεόρασις και σας διαβεβαιώ δεν το κάμω για ρεκλάμα….
Αθλητική Ηχώ, Σάββατο 10 Ιουλίου 1954
Όμως και η παρουσίαση της Πρωταθλήτριας Κόσμου Δ.Γερμανίας έχει ενδιαφέρον. Γιατί παρουσιάζει τους παγκόσμιους πρωταθλητές έτσι όπως τους παρακολούθησε από τον τηλεοπτικό δέκτη.
ΤΟ ΑΟΥΤΣΑΙΝΤΕΡ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΤΟΥ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΖΥΛ ΡΙΜΕ
ΑΥΤΗ ΕΙΝΕ Η ΕΘΝΙΚΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΠΟΥ ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΚΥΠΕΛΛΟ
-Οι α/φοι Βάλτερ και οι Λίμπριχ, Μόρλοκ, Πόζιπαλ, Σέφφερ, δάμασαν τη Βούντερτημ κέρδισαν τους Γιουγκοσλάβους και έστησαν εις τους Ουγγαρέζους την παγίδα του 8-3.
ΠΑΡΙΣΙΟΙ – Όπως σας ανέφερα σε προηγούμενη ανταπόκρισί μου, χάρις εις την τηλεόρασιν βρέθηκα 10 ημέρες στην Ελβετία, όπου παρηκολούθησα ισάριθμες συναντήσεις δια το Παγκόσμιον Κύπελλον. Απ’ αυτές είδα τρεις φορές την Γερμανικήν ενδεκάδα, η οποία τελικώς, όλως απροόπτως, εκέρδισε το Παγκόσμιον Κύπελλον 1954. Ούτω δύναμαι να σχηματίσω μίαν γνώμην της Γερμανικής ομάδος βάσει των αγώνων που είδα.
Η Γερμανική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία εισήχθη εις την ΦΙΦΑ προ τριών ετών και επωφελήθη ούτω δια να δηλώση συμμετοχήν εις το Παγκόσμιον Κύπελλον, όπου εκληρώθη δια να παίξη δια τα προκριματικά με τη Νορβηγία και το Σάαρ. Νικήτρια του προκριματικού ομίλου με 3 νίκας και μίαν ισοπαλίαν εισήχθη ούτω εις τον τελικόν γύρον και εις τον όμιλον με την Ουγγαρίαν, Τουρκίαν και Ν.Κορέαν. Χάρις εις τας δύο νίκας της επί των Τούρκων (7-2 και 4-1) προεκρίθη δια τα προημιτελικά, όπου κατόρθωσε και επεβλήθη της Γιουγκοσλαβίας με 2-0. Οι ειδικοί προέβλεψαν ότι μετά τη νίκην αυτήν θα τελείωνε το ταξίδι των Γερμανών εις την Ελβετίαν. Πράγματι εις τα ημιτελικά θα αντιμετώπιζε την Αυστρίαν, η οποία εφέρετο φαβορί. Εις την εν λόγω όμως συνάντησιν την οποίαν παρηκολούθησα από την τηλεόρασιν πάντοτε, η Γερμανική ενδεκάς ταχύτατη, αγωνιζόμενη μεθοδικά και με εξαιρετικούς συνδιασμούς και τακτικήν προκάλεσε μεγίστην έκπληξιν νικήσασα ή μάλλον σαρωσσασα την Αυστριακήν ομάδα με 6-1. Εις τον αγώνα αυτόν μου προξένησε κατάπληξιν το παιχνίδι των Γερμανών. Εις την άμυναν έπαιζαν δυναμικά και πάντοτε απέκρουσαν τας επιθέσεις των Αυστριακών, αν όχι με μπρίο και κλάσιν, τουλάχιστον με δυναμισμόν.
Αλλά εκεί που οι Γερμανοί ήσαν καταπληκτικοί ήτο εις την επίθεσιν. Οι πέντε κυνηγοί, τροφοδοτούμενοι συνεχώς από τα χαφ και τα μπακ, έπαιζαν ένα γρήγορο «τουρμπιγιόν» με μακρυνές μπαλλιές που «εγονάτισε» την ασταθή άλλωστε Αυστριακήν άμυνα.
Χωρίς να κατατρίβωνται σε ντρίμπλες, αλλά παίζοντας ανοικτά οι α/φοί Βάλτερ, ο Μόρλοκ, ο Ραχν και ο Σέφερ εισέδυον με καταπληκτική ταχύτητα και ευκολία στα καρρέ των Βιεννέζων τα οποία υπερήσπιζεν ο «κακόμοιρος» Τσέμαν.
Το σκορ 6-1 είναι κάπως βαρύ δια την Αυστρία, αλλά τόσον ο Τσέμαν, όσο και τα τρία μπακ Χάναππι, Χάππελ και Σλέγκερ, έπαιξαν τη μέρα εκείνη μουδιασμένα και πολύ νευρικά, διευκολύνοντας ούτω τους αντιπάλους των. Εξ άλλου ο Οτσβιρκ δεν εκινείτο με διάθεσιν και άφησε πολλάκις τον Φριτς Βάλτερ μόνον του. Ο τελευταίος δεν επωφελήθη της καταστάσεως αυτής και έδιδεν συνεχώς μπαλλιές τρομερά επικίνδυνες στους συναδέλφους του. Μετά το 6-1 και τη νίκην των Ούγγρων επί των Ουρουγουανών ο τελικός θα έθετεν εντιπάλους την Ουγγαρία και τη Γερμανίαν.
Πηγαίνοντας στο σπίτι του Ντυμπρέγκ δια να δώ το παιχνίδι απ’ τη τηλεόρασι σκεφτόμουν:
«Οι Γερμανοί κέρδισαν εύκολα τους Αυστριακούς, αλλά θα βρεθούν σήμερα απέναντι πιο συμπαγούς αμύνης».
Όταν άρχισε το παιχνίδι, εφάνη ότι η πρόβλεψίς μου επετύγχανε. Οι Ούγγροι πιο γρήγοροι, επέτυχον γκολ σε 10’ 2 τέρματα από σφάλματα της γερμανικής αμύνης και ιδίως του τερματοφύλακος Τούρεκ. Αλλά ο γερμανικός λαός δεν καταθέτει εύκολα τα όπλα. Παρά τα 2 τέρματα εις βάρος της η γερμανική ομάς, σιγά – σιγά άρχισε να παίζη καλύτερα. Και σε διάστημα 8’ ισοφάρισε δια των Μόρλοκ και Ρανχ!
Τότε περίμενα την αντεπίθεσι των Ούγγρων. Πράγματι οι Ούγγροι φιλοτιμηθέντες άρχισαν το «τουρμπιγιόν» των. Τα λεπτά όμως περνούσαν και η γερμανική ομάς διατηρούσε ισόπαλο το σκορ. Εξ λεπτά προ της λήξεως του αγώνος το σκορ ήτο το αυτό, ήτοι 2-2. Και ενώ περιμέναμε όλοι την παράτασι, ο Μόρλοκ «έκλεψε» τη μπάλλα από τον Ζακαρίας και πάσσαρε δεξιά στον Ραχν, που βρισκόταν 20 μέτρα μακρυά από τα γκολπόστ του Γκρόσιτς. Ο Ραχν, τότε, έστρωσε την μπάλλα και εξεπέλυσε το σουτ του. Η μπάλλα καρφώθηκε στα δίκτυα του Γκρόσιτς! Η Γερμανία προηγείτο με 3-2. Τι έκπληξις!!
Μετά ένα λεπτό ο Πούσκας ισοφάριζε… αλλά ήταν οφ σάϊντ. Και εν μέσω μιάς απεριγράπτου ατμοσφαίρας και φωνασκιών 30.000 Γερμανών, ο Φριτς Βάλτερ, ο μεγάλος αρχηγός του Γ’ Ράϊχ, παρελάμβανε το Κύπελλο από τον πρόεδρον την ΦΙΦΑ κ.Ζυλ Ριμιέ!
Η Γερμανική ομάς ίσως δεν άξιζε να κερδίση το Κύπελλο! Πράγματι από απόψεως παιχνιδιού υστερούσε της Ουγγρικής, της Βραζιλιάνικης και της Ουρουγουανής. Αλλά οι Γερμανοί είχαν κάτι άλλο που δεν είχαν οι αντίπαλοί των. Την πεποίθησιν εις τα δυνάμεις των και τον ακατάβλητον δυναμισμόν. Βέβαια εις την κλήρωσιν των προημιτελικών και ημιτελικών ηυνοήθη εμν μέρει ως προς την Ουγγαρία, η οποία αντιμετώπισε την Βραζιλία και την Ουρουγουάη, αλλά και πάλιν κανείς δεν προέβλεπεν ότι η Γερμανία θα εκέρδιζε στα προημιτελικά την Γιουγκοσλαβίαν και στα ημιτελικά την Αυστρίαν.
Συνεπώς! Εύγε λοιπόν, αξίζει εις την Γερμανικήν ομάδα η οποία παρά πάσα προσδοκία επέτυχε έναν μέγα άθλο δεικνύουσα δια μίαν άλλην φοράν ότι εις το ποδόσφαιρον δεν υπάρχουν προγνωστικά και φαβορί.
Ειες τους αγώνας της του εν λόγω Κυπέλλου, η Γερμανία πέτυχε τα ακόλουθα αποτελέσματα:
Με Τουρκία (4-1 και 7-2)
Με Ουγγαρία (3-8 και 3-2)
Γιουγκοσλαβία (2-0), και
Αυστρία (6-1)
Εις τους ως άνω αγώνας χρησιμοποίησε τους κάτωθι 18 παίκτας
- Τούρεκ, Κβιατόφσκι (τερματοφύλακες)
- Πόζιπαλ, Κολμέγιερ, Λίμπριχ, Λάμπαντ, Μπάουερ (μπακ)
- Εκελ, Μάϊ, Μέμπους (χαφ)
- Ραχν, Κλοντ, Ο.Βάλτερ, Μόρλοκ, Φρ.Βάλτερ, Σέφερ, Πφάφ, Χέρμαν (κυνηγοί)
Επέτυχεν συνολικώς 25 τέρματα τα οποία επέτυχον οι: Μόρλοκ (6), Ραχν (4), Σέφερ (4), Ο.Βάλτερ (4), Φ.Βάλτερ (3), Κλοντ (1), Χέρμαν (1), Πφαφ (1) και εν που επέτυχεν ο Σέρβος Χόρβατ εις βάρος της ομάδος του.
Παραθέτω τους 18 παίκτας που χρησιμοποίησεν η Γερμανική ομάς εις τους θριαμβευτικούς δι’ αυτήν αγώνας του Παγκοσμίου Κυπέλλου:
ΤΟΝΙ ΤΟΥΡΕΚ: Τερματοφύλαξ της ομάδος. Ντούσελντορφ, 35 ετών, ύψος 1,81 και βάρος 80 κιλά. Σταθερός, ψύχραιμος, χωρίς ασκόπους κινήσεις, 16 φορές διεθνής.
ΕΝΡΙΧ ΚΒΙΑΤΚΟΦΣΚΙ. Τερματοφύλαξ της ομάδος Ντόρτμουντ, 28 ετών, ύψος 1,80, 75 κιλά. Ηγωνίσθη μόνον κατά της Ουγγαρίας την πρώτη φορά δεχθείς 8 τέρματα, 2 φοράς διεθνής.
ΓΙΟΖΕΦ ΠΟΖΙΠΑΛ: Δεξί σέντερ μπακ της Χάμπουργκ, 27 ετών, ύψος 1,76, βάρος 76 κιλά. Καλός τεχνίτης, αλλά βαρύς. Ηγωνίσθη με την ομάδα της ΦΙΦΑ τον Οκτώβριον του 1953 κατά της Αγγλίας (4-4). 20 φορές διεθνής
ΒΕΡΝΕΡ ΛΙΜΠΡΙΧ. Σέντερ μπακ της Καϊζερλάουτερν. 27 ετών, 1,76, 75 κιλά. Υπερδυναμικός και αρκετά σκληρός. Τρομερός παίκτης, από τους καλύτερους του τουρνουά. 12 φορές διεθνής.
ΒΕΡΝΕΡ ΚΟΛΜΕΓΙΕΡ. Αριστερός μπακ της Καϊζερλάουτερν, 25 ετών, 1μ74, 76 κιλά. Ταχύς και σταθερός μπακ, 26 φορές διεθνής.
ΧΑΝΣ ΜΠΑΟΥΕΡ. Δεξί μπακ της Μπάγερν Μούνιχ, 27 ετών, 1μ,71, 72 κιλά. Δυναμικός, αλλά ασταθής στις επεμβάσεις του. 4 φορές διεθνής.
ΦΡΙΤΣ ΛΑΜΠΑΝΤ. Αριστερός μπακ της Χάμπουργκ, 29 ετών, 1μ80, 76 κιλά, ψύχραιμος και ακριβείς επεμβάσεις, 6 φορές διεθνής.
ΧΟΡΣΤ ΕΚΕΛ. Δεξί χαφ της Καϊζερλάουτερν, 24 ετών, 1μ80, 65 κιλά, τεχνίτης, ακούραστος από τους καλύτερους χαφ της Ευρώπης, 16 φορές διεθνής.
ΚΑΡΛ ΜΑΊ. Αριστερό χαφ της Φουρτ, 26 ετών, 1μ 72, 71 κιλά. Ο πιο γρήγορος παίκτης της ομάδος του. Διακρίνεται δια το αμυντικό ταπεραμέντο του. 7 φορές διεθνής.
ΠΑΟΥΛ ΜΕΜΠΟΥΣ. Δεξί χαφ της Κολωνίας, 34 ετών, 1μ68, 62 κιλά. Αποδοτικός παίκτης, αλλά αργός και βαρύς. 16 φορές διεθνής.
ΧΕΛΜΟΥΤ ΡΑΧΝ. Εξω δεξιά της Ροτ Βάϊς Έσσεν, 24 ετών, 1μ78, 76 κιλά. Εξτρέμ γρήγορος, με επικίνδυνα σουτ, αλλά στερούμενος τεχνικής καταρτίσεως. 17 φορές διεθνής.
ΜΠΕΡΝΙ ΚΛΩΝΤ. Εξω δεξιά της Σάλκε 27 ετών. 1μ74, 69 κιλά. Κοντός, σταθερός και δυναμικός παίκτης. 9 φορές διεθνής.
ΜΑΞ ΜΟΡΛΟΚ. Δεξιός ενδιάμεσος της Νύρεμπεργκ, 29 ετών, 1μ70, 74 κιλά. Πολύ καλός τεχνίτης, με ακριβείς πάσες, αλλά ισχυρά σουτ. Είναι ο σκόρερ του γερμανικού πρωταθλήματος.27 φορές διεθνής.
ΟΤΜΑΡ ΒΑΛΤΕΡ. Σέντερ φορ της Καϊζερλάουτερν, 30 ετών, 1μ77, 78 κιλά. Σέντερ φορ με διεισδύσεις και ευθύβολα σουτ. 24 φορές διεθνής.
ΦΡΙΤΣ ΒΑΛΤΕΡ. Μέσα αριστερά της Καϊζερλάουτερν, 33 ετών, 1μ72, 70 κιλά. Ο αρχηγός της ομάδος. Τεχνίτης πρώτης κλάσεως και από τους καλύτερους ενδιάμεσους της Ευρώπης. 45 φορές διεθνής. Ηγωνίζετο προπολεμικώς εις την εθνικήν Γερμανίας
ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ, 13 Ιουλίου 1954
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου